________________
द्वादशः सगः 1
अथ तुरगः सपर्याणः सादिनम ववारं विना, अभ्यगात् संमुखोऽभूत्, इवोत्प्रेक्ष्यते - प्रभुप्रीत्या गुरुनेहेन मघोना इन्द्रेण, उच्चैःश्रवा निजवाजी, प्रहितः प्रेषित इति ॥ २५ ॥
४२७
धूमध्वजोऽथ निर्धूमः समार्चिः स्मैति संमुखः । प्रताप्यहमिवैपोऽस्तीत्येनं द्रष्टुमिवांशुमान् ॥ २६ ॥
अथ निर्धूमो धूमध्वजोऽग्निः किं०, समाधिः समा अविपमा अर्चिषो यस्य सोऽकुटिलज्वाल इति, संमुखः स्मैति आगात्, अहमिव एप गुरुः प्रतापी अस्ति इति हेतोरेनं गुरु द्रष्टुमंशुमान् सूर्यः समागादिवेत्युत्प्रेक्ष्यते ॥ २६ ॥
शिवा वयमयं नूनं शिवाशय इतीहया । प्रतिष्ठासोर्वदन्ति स्म वाममस्याऽत्र फेरवः ॥ २७॥ अयं गुरुर्मोक्षाभिलापित्वात् शिवाशयो वर्तते, नूनं वयं शिवाः स्मः इति ईषा घिया, अस्य गुरोः प्रतिष्ठासोचिचलिंपोः, वामं दिग्भागं, फेरवः शृगालाः वदन्ति स्मेति ॥ २७ ॥ विभ्राणा वाणिनी वीणां प्रवीणा पुरतोऽमिलत् । दधती कच्छपीमच्छां साक्षादिव सरस्वती ॥ २८ ॥
ततो वाणिनी छेका कामिनी, वीणां विभ्राणा, पुनः, प्र वीणा निपुणा, पुरतः संमुखीनाऽमिलत्, कच्छपी निजवीणां, " सरस्वत्यास्तु कच्छपी" इति वचनात् दधती साक्षात्सरस्वतीवेति ॥ २८ ॥
साक्षतं विभ्रती स्थालं दशेऽध्वनि दीर्घ । पान्थानां पथि संपत्तेर्निदानमिव मूर्तिमत् ॥ २९ ॥ ततोऽध्वनि वर्त्मनि, साक्षतं लाजपूर्ण, स्थालं विभ्रती दीर्घ
