________________
द्वादशः सर्गः।
४२५ लाभस्य भूयसो भूतेः सद्भूतः प्रतिभूरिव ॥१७॥ पङ्केन कर्दमेन प्रलिप्ताङ्गः, पोत्री शूकरः, वामतो ब्रजन् समाप्तो मिलितः भूयसो वहोः, भूतेः संपत्तेः, लाभस्य भूरिलक्ष्मीलाभस्य, सद्भूतः सत्यः, प्रतिभूः साक्षीवति ॥ १७ ॥
अग्रतो मिलिता बाला पुंसः स्कन्धाधिरोहिणी । कीर्तिसौभाग्यमाहात्म्यदायिनी श्रीरिवाऽङ्गिनी ॥१८॥
अग्रतस्तदग्रतः, पुंसः स्कन्धापिरोहिणी बाला कन्या, मिलिता; अङ्गिनी मूर्ता, श्रोरिवेति, परं प्रतीतम् ॥ १८ ॥ पूर्ण कुम्भं वहन् मूर्ध्नि संमुखोऽभूत् पुमान् पुरः। ऋद्धिसिद्धिप्रदो बिभ्रच्चन्द्रं चन्द्रधरः किमु ?॥१९॥ ___ ततः पुरः पूर्ण कुम्भं मूर्ध्नि वहन् पुमान् मिलितः, किमु चन्द्रं बिभ्रत् चन्द्रधरो महादेवः,१ स हि चन्द्रमौलिरिति ॥१९॥ खञ्जनः खं सृजन्नग्रे ददृशे दक्षिणं व्रजन् । मयि दृष्टेऽध्वगाः संपहाजः स्युरितिधीरिव ॥२०॥
"खं सुखे" इत्यनेकार्थत्वात् खं सुखं सृजन खञ्जनः पक्षिविशेषः, दक्षिणं वजन् ददृशे; मयि दृष्टे सति, अध्वगाः पथिकाः संपद्भाजः स्युरितिधीरिवेत्युत्प्रेक्ष्यते । अयमपि वसन्तराजादिषु विशेषतश्चाषवद् भव्य उक्त इति ॥ २० ॥
अवाममुचताराऽथ नकुलः कुलसंकुलः। प्रदित्सुरिव पान्थानामशनाऽऽसनसंपदम् ॥२१॥
अथ नकुलः, किं०, कुलेन निजकुटुम्बेन संकुला, अवामंदक्षिणं पार्श्वम् , उत्ततारोत्तीर्ण इति, पान्थानामशनासनसंपर्द पदित्सु तुमिच्छरिव ॥ २१ ॥
