________________
एकादशः सर्गः। ४१७ अत्रेयिवांसं तमहं समीहे
रोगीव धन्वन्तरिमामयनम् । . प्राप्य प्रपां पान्थ इवाऽऽघमोघं __मोघं करोमि खकमर्तिमूलम् ॥ ७८ ॥
अहं तं तव पट्टधरं अत्र इयिवांसं समीहे इत्यन्वयः। इव यथा, रोगी पुमान् , आमयघ्नं रोगापहं, उभयत्रापि द्रव्यभावरोगहरं, धन्वन्तरि वैद्यमुख्यमिति दृष्टान्तः । यत:-प्रपा पानी. यशालां, प्राप्य पान्थ इवाऽहमपि येन कारणेन तं प्राप्य स्वकं स्वीयम् , अर्तिमूलं पीडाकारणं, आघमोघं पातकनिकरं, मोघं करोमि निष्फलीकुर्वे ॥ ७८॥
त्वद्वाग्रथेनाऽध्वनि पुण्यपूते ___ नीतोऽहमादौ वृषसुन्दरेण । . यन्तारमहःपथपातभीरु
रिच्छाम्यनूचानमथ त्वदीयम् ॥ ७९॥ आदौ पूर्व युष्मम्मिलने सति, अहं त्वद्वाग्ररथेन; किं०, वृषसुन्दरेण बलीवर्दवन्धुरेण; अन्यत्र वृषेण धर्मेण सुन्दरेण, अध्वनिः किं०, पुण्येन पूते पवित्रे, नीतोऽस्मीत्यन्वयः। अथाऽहं; किं०, अंहःपथपातभीरुः पापमार्गपतनचकिता सन्, त्वदीयमनूचानं यन्तारं सारथि, इच्छामीति ॥ ७९ ॥ तस्याऽऽस्यवीक्षकसुधां पिपासोः
कार्यः प्रमोदो मम पूज्यपादैः । इत्यर्थनैषा फलभाग् विधेया
वल्लीव मेधैर्भगवह्निराशु ॥ ८ ॥
