________________
दशमः सर्गः। ३६९ उच्चैः पदं राजनिकेतने गुरुः
प्राप्नोति यत् तद् नहि विस्मयावहम् ॥४४॥ तद्धानि तद्गहे, स गुरुमहत्त्वं माहात्म्यं, लेभे लब्धवान् , स किं०, सुमनोभिः पण्डितैरावृतः, अन्यत्र सुमनोभिर्देवैः, वदाम्नि किं०, सद्विद्यमानं साधु वा दक्षजातं विद्वद्वन्दं यत्र तत्र। अमुमेवार्थ श्लेषदारा समर्थयति--राजनिकेतने गुरुर्यदुचैः पदं मामोति तद्विस्मयावहं नहि; यतो गुरुर्ब्रहस्पतिः, राज्ञः शशाइस्य निकेतने कर्कलगे, किं०, सहक्षजाते सत्यो दक्षजाता दाक्षायिण्यो यत्र तत्र, गतः सन् उच्चत्वं यत् मामोति न तचित्रमिति ॥४४॥ - धर्मस्य मार्गोऽभिदधेऽथ सूरिणा
शुद्धो धराधीशमनोमनोहरः । सर्वाऽपि संसद् मुमुदे निशम्य तं
कामं मयूरीव पयोदगर्जितम् ॥ ४५ ॥ अथ तत्र गतेन सरिणा धर्ममार्गोऽभिदधे उक्तः, किं०, शुदः सर्वज्ञोक्तः, पुनः किं०, घराधीशमनोमनोहरो राजेन्द्रचेतःप्रियः, सर्वाऽपि संसत् सभा, तं धर्ममार्ग, निशम्य मुमुदे । पयोदगर्जितं मेघध्वनि, श्रुत्वा यथा मयूरीति दृष्टान्तः ॥४५॥ अखपशाखीव मरौ निरन्तर
च्छायो महानन्दफलप्रदः सदा । पन्थाः प्रशस्तोऽत्र समस्तशस्तकृत्
खामिन्नसौ वः परमेश्वराप्तिकृत् ॥ ४६ ॥ हे स्वामिन् गुरो! असौ वो युष्माकं, पन्थाः, किं०, अत्र
