________________
३६४ विजयाशस्त्याम् । दाक्षिणात्यां वात इवेति, लोकदृग्लतानां लास्यकारित्वात् ॥ ३१॥
साडम्बरं मौक्तिकमजुजालकं
नानावितानैः कृतवर्यविभ्रमम् । साश्चर्यचर्य बहुबद्धकुट्टिमं
धर्माभिधक्षोणिपतेरिवाश्रमम् ॥ ३२ ॥ कामप्रमोदं सुमनोमनोरमं
शश्वद् वृषानन्दनिदानमुन्नतम् । रम्यं सुधर्मानुजमागताः कमात्
पूज्या अलञ्चक्रुरुपाश्रयं वरम् ॥ ३३ ॥ सहाऽऽडम्बरेण शृङ्गारलक्षणेन वर्तते यस्तं, पुनः कि०, मौक्तिकैमजूनि जालकानि यत्र तं, पुनः किं०, नानावितानेविचित्रचन्द्रोदयैः कृता वर्या विभ्रमाः शोभा यत्र तं, पुनः कि०, सह आश्चर्यचर्यया वर्तते यस्तं, पुनः किं०, बहुबद्धं कुट्टिमं यत्र तम् । इवात्प्रेक्ष्यते-धर्माभिधक्षोणिपतेः सुकृतभूभर्तुः, आश्रमं स्थानमिति ॥३२॥ पुनः कि०,सुधमायोः शक्रसभाया अनुजं लघुभ्रातरं, तत्तुल्यत्वात् । सुधर्मानुजत्वमेव विशेषणत्रयेण व्यञ्जयति-कामेति। कार्म प्रमोदो यत्र, पक्षे कामस्य स्मरस्य प्रमोदो यत्र तं; पुनः कि०, सुमनोभिः पण्डितैः, पक्षे सुमनोभिः सुरेः मनोरमं पुनः कि०, वृषस्य धर्मस्य आनन्दस्य च हर्षस्य निदान बीजं, पक्षे वृषानन्दस्य इन्द्राडादस्य निदानं, पुनः, उन्नतमुत्तुङ्गं, भूमिचतुष्कसद्भावात् । अत एव रम्यम् , क्रमाद् नगरमध्यमागताः सन्तः पूज्या उपाश्रयमलचक्रुः । इति युग्मग्याल्वा ॥३३॥
