________________
दशमः सर्गः।
३६३ याचकानां दीयमानं, आलोक्य, च पुनः, लोकाङ्गगतं व्यवहारिनरनारीशरीरमाप्तं च, पुष्कलं पूर्ण, आलोक्य, तदाऽन्यपुरागतै नैरन्यस्थानीयैरागन्तुकैः लोकः, इति ध्यातमित्यचिन्ति । तदेवाह-किं अत्र द्रले राजनगरे, काश्चनो घनो हेममयो मेघः, वर्षतीति ॥ २९ ॥ गेहे गवाक्षेऽध्वनि चत्वरे तदा
तस्थुर्गुरोर्दर्शनमिच्छवो जनाः । शीते प्रभाते कपयो दिदृक्षवः
सूर्य द्रुमो-धरमेदिनीष्विव ॥ ३० ॥ तदा गुरोर्दर्शनमिच्छवो जना गुरुं द्रष्टुकामा लोकाः, गेहे गवाक्षे अध्वनि वर्त्मनि, चत्वरे वर्त्मचतुष्करूपे, तस्थुः, यथा शीते हिमसमये सति, प्रभाते प्रातलायां, सूर्य दिदृक्षवः कपयो वानराः, द्रुमोर्वीपरमेदिनीषु भूरुहभूधरभूमिषु, तिष्ठन्तीति - टान्तः॥३०॥
भूयानभूत् तत्र पुरे कुपाक्षिक__ वातैककाकारिदिवाकरोदयः । एवं प्रवेशोत्सव एष लोकदृग्
वल्ल्यालिचञ्चन्मलयाचलानिलः ॥ ३१ ॥ . .तत्र पुरे एवमिति व्यावर्णितप्रकारः, एष प्रवेशोत्सवो गुरुपवेशमहः, भूयान् महीयान् , अभूदित्यन्वयः। कि०, कुपाक्षिकवाताः कुतीथिसार्था एव काकारयो घूकास्तेषु दिवाकरोदयः सूर्योदयतुल्यः, तेषामन्यत्वरूपदुःखापादनात् , पुनः किं०, लोकहग्वल्ल्यालिचञ्चन्मलयाचलानिलः लोकश एव वल्ल्यालयो लतापतयः तासां तासु वा चञ्चन्मलयाचलानिलः लसन्
