________________
नवमः सर्गः।
३४३ क्रमाच्चतुर्मासकमासितो गुरुः ॥ ४७ ॥ स गुरुः फतेपुरे कतिचिद् दिनानि उषित्वा स्थित्वा, ततो योजनत्रिकान्तरिते आगराख्ये नगरे शाहिसाम्राज्यराजधानीरूपे, पुनः, गरीयसि महति, चतुर्मासकं आसितः स्थितः, गुरुः किं०, प्रजाप्रभुरकब्बरस्तत्प्रेमपयोनिधौ विधुश्चन्द्रस्तदुल्लासद्धिकारित्वादिति ॥ ४७॥ निरन्तरं श्रीगुरुवज्रिणो व्यधात्
प्रशंसनं शाहिरिति खपर्षदि । क्रियासु वाक्येषु च तुल्यमीदृशं
न चान्यमद्राक्षमहं मुनि क्वचित् ॥ ४८ ॥ . श्रीगुरुवज्रिणः सूरीन्द्रस्य, शाहिः स्वपर्षदि इति प्रशंसा व्यधात् , इति कथं तदेवोत्तरार्धेनाह-क्रियासु धर्मकर्त्तव्यरूपासु, वाक्येषु सत्यभाषणरूपेषु, तुल्यं इदृशं अन्यं मुनि तिनं, अहं नाद्राक्षं नाऽपश्यामिति ॥ ४८॥
अथो गुरूणां पुरि तत्र तस्थुषां
निशम्य शाहिमहिमानमहुतम् ।। दधद् मुदं पर्युषणादिनाऽभय. प्रदेशनाख्यान् पटहानवीवदत् ॥ ४९ ॥
तत्र पुरि आगराख्ये, तस्थुषां तेषां गुरूणां, अद्भुतं महिमानं निशम्य मुदं दधत् शाहिः पर्युषणादिनाऽभयप्रदेशनाख्यान् संवत्सरपर्वसम्बन्धिवासरामारिप्रवर्तकान् पटहान् अ. वीवदत् सेवकैर्वादयामास, पर्युषणापर्वसत्कामष्टाहिकां याबज्जीचामारिं कारयामासेति भावार्थः ॥ ४९ ॥
