________________
३२८
विजयप्रशस्त्याम् । भाषणपरेषु, अमीषु दर्शनिषु परीक्षितेषु सत्सु, आत्मनः प्रियं पन्थानं नाऽपश्यत् । दृष्टान्तमाह-रजस्तृणाऽश्मच्छगणादीनां पतयो येषु तेषु, उच्चाऽवकरषु प्रोढसंकरेषु, सद्रुचिं स्फुरत्कान्ति, मणीमिव रत्नमिवेति, अत्र मणिवद् मणीशब्दोऽप्यस्तीनि ध्येयम् ॥ १४ ॥ तदा मुदा तत्पदपद्मषट्पदो
ऽतिमेतखानः शुभगीरदोऽवदत् । इहाऽस्ति शस्ताकृतिराप्तवार व्रती
महामतिहीर इति अतिप्रभुः ॥ १५ ॥ तदा शाहिना परीक्षितेषु सर्वेष्वपि पाखण्डिषु तथाविधं देवापि मनोनं मुनिमपश्यता पृष्टः सन् अतिमेतखाननामा गूर्जरत्रासत्कः श्रीगुरून् दृष्टपूर्वी महामुद्गलः, किं०, तत्पदपझयोस्तस्य शाहेश्वरणकमलयोः षट्पदो रोलम्बः, पुनः किं०, शुभगीर्वरवचाः, अदो वक्ष्यमाणम् , अवददित्यन्वयः । इह जगति, हीर इति पदैकदेशे पदसमुदायोपचाराद् हीरो हीरविजयमूरिरिति, व्रतिप्रभुर्मुनीन्द्रः, किं०, शस्ताकृतिः रुचिराकारचारित्वात् , पुनः, आप्तवाक् सत्यभाषित्वात् , पुनः, महामतिः शास्त्रपारगत्वात् , अस्ति वर्तत इति ॥ १५ ॥ स एव देवाऽम्बुजबन्धुवच्छुभा
शुभाध्वनोस्त्वत्प्रिययोः प्रकाशकः । स चाधुना केत्युदितेऽथ शाहिना
स शाहिमाह स्म पुनः पटिष्ठवाक् ॥ १६ ॥ स एव नाऽन्य इति अत्रैवकारोळ्ययोगव्यवच्छेदकः, हे देव राजेन्द्र ! अम्बुजबन्धुवर सूर्य इव, त्वत्मिययोः परीक्षां
