________________
विजयप्रशस्त्याम् । पत्तनं नाम तुझं द्रों, किं०, श्रियः पत्तनमिव श्रीनगरमिति, प्राषि वर्षाचतुमासके, अधितष्ठौ स्थित इति ॥ ५४ ॥
इतश्च रङ्गत्तरतुङ्गगाङ्ग
तरङ्गतुल्याऽतुलकीर्तिकीर्त्या। शुभ्रीकृताशेषककुष्प्रपञ्चः
पूर्वर्षिपन्थाम्बुधिपूर्णिमेन्दुः ॥ ५५ ॥ सौभाग्यभूीरगुरुगरीयः
श्रीभ्राजि गन्धारपुरे वरेण्ये । तस्थौ जगल्लोकमनःप्रदत्त
हर्षासु वर्षासु सुखाब्धिमीनः ॥ ५६ ॥ इतश्चेति अधिकारान्तरे, रगत्तराश्च तुझाच ते गाङ्गतरकागङ्गॉर्मयस्तैस्तुल्यस्तत्तुल्यः, पुनरतुलोऽनुपमः कीर्तिर्विस्तारो यस्याः “कीर्तिर्यशसि विस्तारे” इति श्रीहेमसरिवचनात् , तया रगत्तरतुङ्गगाङ्गतरङ्गतुल्यातुलकीर्तिकीा ; शुभ्रीकृतो धवलितः अशेषककुषपञ्चो निःशेषदिगाभोगो येन सः, पुनः, पूर्वषिपन्थाम्बुधिपूर्णिमेन्दुः प्राचीनमुनिमागणिवपूर्णचन्द्र इति, पथवत् पन्थशब्दोऽप्यस्तीति ध्येयम् ॥५५॥ इदृक् कः किं च विहितवानित्याह-पुनः सौभाग्यभूः सुभगत्वगेहं, हीरगुरुः श्रीहीरविजयसूरिः, गरीयाश्रीभ्राजि महीयोलक्ष्मीशालिनि, पुनः, वरेण्ये श्रेष्ठ, गन्धारपुरे वन्दिरे, तस्थौ, कासु, वर्षासु, किंलक्षणासु, जगल्लोकमनसां प्रदत्तो हर्षो याभिस्तासु, गुरुः किं०, सुखाब्धौ सौख्यसमुद्रे मीनस्तत्र मग्नत्वादिति युग्मव्याख्या ॥ ५६ ॥ साम्पतं काव्यचतुष्टयेन सर्गमुपसंहरतिसति सुरतरौ धाम्नीवाऽऽतिर्न दौःस्थ्यसमुहवा
