________________
अहम्
अथाष्टमः सर्गः।
अथाष्टमः सर्गः समारभ्यते तस्येदमादिकाव्यम्प्राप्तप्रतापास्तपगच्छरत्ना
करैकपीयूषकरा मुनीन्द्राः। पूज्या अनूचानयुताः पृथिव्या
मथो विजहूर्जगतां हिताय ॥ १ ॥ अथाचार्यपदमदानादनु कियन्ति दिनानि तत्र स्थित्वा ते पूज्या अनूचानयुताः सन्तो विजहर्विहारं चक्रुरित्यन्वयः । ते कि०, प्राप्तः प्रतापो यैस्ते, पुनः कि०, तपगच्छ एव रत्नाकरः समुद्रस्तत्र एके द्वितीयाः पीयूषकराश्चन्द्राः, तत्समुल्लासहेतुत्वादिति । शेषं सुगमम् ॥१॥
आचार्यधुर्येण सहर्षिमुख्ये
पुस्यां क्षमायां विहरत्वमीषु । शावेन सिंहेष्विव जम्बुकाना
‘मासीत् प्रचारो न कुपाक्षिकाणाम् ॥ २॥ अमीषु ऋषिमुख्येषु श्रीहीरविजयसूरिषु, आचार्यधुर्येण स्वपट्टधरेण सहाऽस्यां क्षमायां पृथिव्यां, विहरत्सु सत्सु कुपाक्षिकाणां कुतीथिकानां, प्रचारो नासीत् , कोऽर्थः वादादिविधित्सयाभिमुखागमनरूपः प्रचारो नाभूत् । अत्र दृष्टान्तः--यथा सिंहेषु शावेन बालकेन सह विचरत्सु जम्बुकानां शृगालानां प्रचारो न स्यात् किन्तु तिरोभूय गहनवनादिष्वेवावस्थानं भवति, परं कश्चिद् युद्धाय नोपतिष्ठते तथेति ॥२॥
