________________
२६६
विजयप्रशस्त्वाम् । वैद्योपदिष्टं स्वयमिष्टमित्यतो __. न्यायादभूवन् गुरवो मुदश्चिताः ॥ २२ ॥
इति उक्तरूपं आग्रहं कुर्वति सति तीर्वनिवासिनि स्तम्भतीर्थवास्तव्ये, सङ्के, पुनः किं०, कृत्यकोविदे कार्यडे, “इष्ट वैघोपदिष्टम् " इति न्यायात् गुरवस्ते पूज्या मुदश्चिता हर्षान्विता अभूवनिति । अर्थतो युग्मं व्याख्यातमिति ॥ २२ ॥
वर्षे रसाक्षिक्षितिपेऽथ फाल्गुने ___ मासे दशम्यां तुहिनविषिविषि । मूलेऽनुकूले त्रिजगन्मनोमुदा
मस्मिन् प्रतिष्ठाहनि लग्नशालिनि ॥ २३ ॥ सङ्घानघप्रेमपयोजभास्करे ।
शिष्ये सवैराग्यरसे मुनीश्वराः। अस्थापयन् पण्डिततामिह स्वयं
प्रमोदतः कन्दमिवालवालके ॥ २४ ॥ अथ वर्षे, कि०, रसाः षद्, अक्षिणी द्वे, क्षितिपा राजानः षोडश, एतेऽङ्का यत्र तत्र वर्षे, सं० १६२६ वर्षे, पुनः, फाल्गुने मासे, पुनः, दशभ्यां तिथौ, किं०, तुहिनविषिः चन्द्रस्तस्य विद्कान्तिः श्वेतपक्षत्वाद्, यस्यां तस्यां तुहिनविषित्विषि, पुनः, अस्मिन् प्रतिछाहनि प्रतिष्ठाया दिने, किं०, लमशालिनि शोभनलम, पुनः कि०, विजगन्मनोमुदां अनुकूले मूले हर्षानुकूलहेतादिति ।। २३ ॥ अत्र किं कृतवन्त इत्याह-शिष्ये, कि०, समानधोभपयोजभास्करे चतुर्विधसङ्घस्नेहसरोजसूर्ये, पुनः०, सबैराग्यरसे, ते मुनीश्वरा गुरवः, पण्डिततां अस्था
