________________
२१४ विजयाशस्त्याम् ।
अजनि सा नगरे रुचिरेऽहुतै
रुरुणि माऽरुणिमास्पदकुङ्कुमैः ॥ ५५ ॥ उदयन् उद्गच्छन् योर्यमा सूर्यस्तस्य रम्यरुचां मनोहरप्रभाणां भरैः, खचिते व्याप्ते, वसुधातले या चतुर्थचरणाऽऽनीता, मा लक्ष्मीः, स्यात् ; अद्भुतैराश्चर्यैः, रुचिरे तत्र नगरे, पुनः किं, उरुणि विस्तीर्णे, अरुणिमास्पदकुडमै रक्तिमापदघुसणैः, सा मा, अजनि जातेत्यर्थः ॥ ५५ ॥ अजनि चङ्गमृदङ्गकदम्बक
प्रमुखतूर्यरवः स तदा महान् । य इतवान् जगतां लघु रोदसी
विवरगो वरगोचरमात्मनः ॥ ५६ ॥ तदा तत्र क्षणे, महान् चङ्गानां वाद्यविशेषाणां, देश्यभाषया मनोज्ञानां वा; मृदङ्गानां मुरजानां यत् कदम्बकं समूहः तत्पमुखाणि यानि तूर्याणि तूराणि तेषां रवः शब्दः, सः अजनि जज्ञे । स क इत्याह-यो रवः, लघु शीघ्रं, रोदसीविवरगः दिवस्पृथिवीप्राप्तः सन् , जगतां आत्मनो जीवलोकस्येति, वरगोचरं प्रधानविषयं, इतवान् प्राप्तवानिति ॥ ५६ ॥ रविसुतः किमितो बहुरूपवान् ।
ननु निरीक्ष्य तदा ददतो जनान् । महसि तत्र धनानि पुरेऽर्थिनो
ऽभ्यधुरिदं धुरि दम्भभिदां स्थिताः ॥५५॥ तदा तत्र पुरे, तत्र महसि दीक्षामहे, जनान् धनानि ददतो निरीक्ष्य अर्थिनः, किं०, दम्भभिदा निष्कपटाना, धुरि स्थिता
