________________
पञ्चमः सर्गः।
२१५ इदं अभ्यधुः वदन्ति स्म । किमित्याह-किं बहुरूपवान् रविसुतः कर्णनामा राद, इतोऽत्राऽऽगतवान्, तस्य हि "सैष कर्णो महात्यागी" इति दातृत्वश्रुतेरिति ॥ ५७॥ मणिमनोरममौक्तिककाञ्चना
ऽऽभरणभूषितभूरिमृगीदृशः। . अतुलमङ्गलगीतसृजस्तदा
श्रियमिता यमिताद्भुतकञ्चुकाः ॥५॥ मणिभिः मनोरमैौक्तिकैश्च काञ्चनाभरणैश्च भूपिता अलड़ता या भूरिमृगीदृशो बहुहरिणीनेत्राः, किं०, अतुलम
लानि सृजन्तीति ता धवलमङ्गलानि गायन्त्य इति, तदा तत्र महे, श्रियं इताः प्राप्ताः, पुनः कि०, यमितो यन्त्रितोऽद्भुतः कञ्चुको याभिस्ताः ॥ ५८॥ इति पुरे दिवति प्रवरोत्सवैः
पुरजनेऽपि च निर्जरति श्रिया। त्रिदशनाथति चात्र शिशूत्तमे , सुधिषणा धिषणा गुरवोऽभवन् ॥ ५९॥
इत्यमुना वर्णकेन व्यावर्णितः, प्रवरोत्सवैः पुरे सूरतिबन्दिरे, दिवति देवलोक इवाचरिते सति, पुनः, पुरजने श्रिया संपत्त्या, शोभया वा; निर्जरति देव इवाचरिते सति, पुनः, अत्र शिशूत्तमे जयसिंहे कुमारे, त्रिदशनायति इन्द्र इवाचरिते सति, गुरवः श्रीविजयदानमूरिपादाः, कीदृशाः, सुधिषणाः सुबुद्धयः, धिषणा बृहस्पतय इव, अभवन् । इत्येकोनषष्ट्या वृत्तद्भुतविलम्बितच्छन्दसा वर्णनम् । अथ तु स्वागताच्छन्दसा, तल्लक्षणं चेदम् “ स्वागतेति रनभाद् गुरुयुग्मम् " ॥ ५९॥
