________________
२१०
विजयप्रशस्त्याम् । कुलिशकेसरिकेतुकुटाङ्कभृत्। सृजति पाणिरमुष्य शिशोः सतां
शुचिरसौ चिरसौख्यमुदीक्षितः ॥ ४६ ॥ अमुष्य शिशोः असौ शुचिः पवित्रः, पाणिः उदीक्षितः दृष्टः सन् , सतां चिरसौख्यं नित्यसुखं, सृजतीत्युत्तरार्धेनाऽन्वयः। पूर्वार्धन पाणिं विशिनष्टि-पाणिः कीदृशः, कमलं प्रतीतं, कूर्मः कच्छपः, कुलं गृहं, अङ्कुशः सृणिः, कान्तिमान् सूर्यः, कुलिशं वजं, अथवा कान्तिमत् इति कुलिशविशेषणम् ; केसरी प्रतीतः, केतुर्ध्वजः, कुटः कुम्भः; एतेषां अङ्को भूषा लक्ष्म वा विभीति पूर्वार्धायः॥ ४६ ॥ . तदयमेव भविष्यति मेदिनी
प्रियतमः खलु यानबलर्धिभृत् । गमनमस्य शिशोरनयत् त्रपां
कलमरालमरालतयोज्झितम् ॥ ४७ ॥ तदिति तस्माद्धेतोः, अयमेव शिशुः, किं०, यानबलदि विभौति यानवलर्द्धिभृत् , अत एव मेदिनीप्रियतमो राजा, भविष्यतीत्यन्वयः । तद्धेतुमाह-अत्र यच्छब्दोऽध्याहियते, तेन यद् यस्मात्कारणात् , अस्य शिशोः, गमनं गतिः, कलमरालं कलहंस, अपां लज्जा, अनयत् नयति स्मेति, अत्र धातुद्वैकये, गमनं किं०, अरालतया वक्रतया, उज्झितं सरलमिति भावार्थः॥४७॥
अतिभरामयमेकपराक्रमी
ननु घरिष्यति यजगतो धुरम् । अनुसरन् गतिमस्य कथं नव
