________________
- पञ्चमः सर्गः। २०५ नादिधनाढ्यमुख्यः, भविता भावी, इति भावार्थः ॥ ३३॥ किमु जगत्प्रभुताचलचक्षुषः
शयनतल्पमनल्पसुखास्पदम्। पृथुलमस्ति हृदस्य शिशोः श्रिया
श्रितमनन्तमनङ्गमदच्छिदः ॥ ३४ ॥ जगत्मभुतैव चलचक्षुः स्त्री तस्याः, अनल्पसुखानामास्पदं, शयनतल्पं शय्येव, अस्य शिशोः, किं०, अनङ्गमदच्छिदःस्मरस्मयहर्तुः, श्रिया श्रितं, पुनः, अनन्तं निरवधि यथा स्यात्तयेति, पृथुलं हृदस्तीति ॥ ३४ ॥ मुनिसभाचलचञ्चुचलेक्षणा
पथि दृशोः प्रविधाय भजत्यलम् । उरुममुष्य मुखं शशिमण्डल
प्रतिमकान्तिमकान्तकरीर्मुदः ॥ ३५॥ अमुष्य शिशोः, शशिमण्डलपतिमकान्ति चन्द्रबिम्बतुल्याभं, पुनः, उरुं विस्तीर्ण, मुखं दृशोः पथि प्रविधाय दृष्ट्रेति , मुखशब्दस्य पुंनपुंसकत्वात् मुखसंबन्धिविशेषणद्वयस्य पुंलिङ्गचाचकत्वे न काऽपि विप्रतिपत्तिरिति । मुनिसभाचलचञ्चुचलेक्षणा साधुपर्षञ्चकोरी, "अकं दुःखाघयोः" इत्यनेकार्थत्वात् अकानां दुःखानां, पापानां वा अन्तकरीः अकान्तकरीर्दुःखध्वंसिनीः, पापध्वंसिनी;; मुदः प्रीतीः, भजतीत्यर्थः ॥ ३५ ॥
भवति भूरि वयःस्थशिखण्डिना
मिव पयःपरिपूर्णपयोमुचः। अति गभीरममुष्य निशाम्यतां
