________________
१८६ विजयपशस्त्याम् । विधिना साधु सीरोहीनगरे चक्रिरेऽन्यदा ॥ १२६ ॥
इति ध्यात्वा सूरयः सीरोहीनगरे मूरिमन्त्राराधनं साध्विति क्रियाविशेषणं, चक्रिरे चक्रुः । अर्थतो युगलम् ॥१२६॥
अथाऽऽसीत् सूरिमन्त्रस्याधिष्ठायकसुरः पुरः। प्रत्यक्षः प्रेष्यवत् प्रोच्चैः प्रमनाः सूरिहस्तिनाम् ॥१२७॥
अथ मासत्रयान्ते मूरिमन्त्रस्याऽधिष्ठायकसुरः,कि०, प्रमनाहृष्टमनाः सन् , मूरिहस्तिनां तेषां, पुरः प्रेष्यवत् प्रत्यक्षः प्रकटः, आसीत् ।। १२७ ॥ वाचको हीरहर्षाख्य आख्यातः शमिनां गुणैः । स्वस्मिन् पट्टे प्रभो ! स्थाप्यः प्रतिबिम्ब इवात्मनः ॥१२८॥
शमिनां साधना, गुणैराख्यातः प्रकामं प्रसिद्धिमान् , हीरहर्षाख्यो वाचकः स्वस्मिन् पट्टे हे प्रभो! स्थाप्यः, अयं कोहर इत्याह-आत्मनः प्रतिबिम्ब इवेति, अनेन गुरुशिष्ययोर्नान्तरमिति सूचितम् । प्रतिबिम्ब इत्यत्र बिम्बशब्दस्य धुनपुंसकत्वाद् बिम्बइत्यदुष्टम् ॥ १२८ ॥ इत्युक्त्वा पूजयित्वा च मौक्तिकैरक्षतैरिव । यथागतं सुपर्वाऽयमभ्यागत इवागमत् ॥ १२९ ॥
इत्युक्त्वा कथयित्वा, पुनः अक्षतैरिव मौक्तिकैः पूजयित्वा, अभ्यागतः अभिमुखं आगतोऽभ्यागतो मिलनायाऽऽगतेष्ट इच, अयं सुपर्वा देवः, यथागतं तथाऽगमद् गतवानिति ॥ १२९ ॥ वचनेनाऽमुना धैर्यवर्या आचार्यपुङ्गवाः । कृषीबला इवाऽम्भोदगर्जितेन मुदं दधुः ॥ १३० ॥ धैर्येण वर्या आचार्यपुत्चास्ते, अम्भोदनादेन जलदगर्जि
