________________
विजयाशस्त्याम् । तस्थुषस्तदानी चतुर्मासी स्थितान्, स कुमारो हीरजीनामा, नमात स्म प्राणमन् ॥ ७० ॥
तत्राऽमीषां मुनीन्द्राणामुपदेशेन शालिना। नादेनाऽम्भोमुचां भेजे मुदं बहीव हीरजीः ॥ ७ ॥
तत्र पत्तने, अमीषां मुनीन्द्राणां श्रीविजयदानमूरिगुरूणां, शालिना रम्येण, उपदेशन अम्भोमुचां मेघानां, नादेन बहीव मयूर इव, हीरकुमारो मुदं भेजे हर्ष प्राप्तवानिति ॥ ७१ ।।
वैराग्यवासितो दीक्षां जिघक्षुः स कुमारराट् । समेत्य सदनं सद्यः खां खसारमदोऽवदत् ॥ ७२ ॥
स कुमारराट्, किं०, वैराग्यवासितोऽत एव दीक्षां जिघृक्षुर्दीक्षां ग्रहीतुकामः सन् , सदनं समेत्य आगत्य, स्वां स्वसारं निजां भगिनीं, अदो वक्ष्यमाणं, अवदत् ॥ ७२ ॥
मया सोदरि ! संसारकमलाकरचन्द्रिका । देशना पूज्यपादानां शुश्रुवे श्रुतिशर्मकृत् ॥ ७३ ॥
हे सोदरि भगिनि !, संसार एव कमलानां आकरः समूहः 'आकरो निकरे खनौ' इत्यनेकार्थत्वात् , संसारकमलाकरे भवाम्भोजपुढे चन्द्रिका ज्योत्स्ना, तन्म्लानिहेतुत्वात् । पुनः श्रुत्योः कर्णयोः शर्मकद सुखकारिणी, पूज्यपादानां श्रीविजयदानसूरीणां, देशना धर्मोपदेशरूपा, शुश्रुवे श्रुता ॥७३॥
अवश्यमहमादास्ये तपस्यां गुरुसंनिधौ। तन्ममानुमतिं देहि हे सहोदरि ! सुन्दरि ! ॥४॥ .. गुरोः संनिधौ पार्थे, अवश्यं निधयेन, तपस्यां दीक्षां, अहं भादास्ये ग्रहीयामि, तदेवोः, ममानुमतिमनुश, हे सुन्दरि
