________________
१६४
विजयप्रशस्त्याम् ।
मं गर्भं बिभर्त्ति स्म, अभ्राणां माला श्रेणिः, इब वारिदं मेघमिति ।। ३९ ।।
सुरशैलमिवोत्तुङ्गं भास्वन्तमिव भासुरम् । हरराशि तदैवाशु सा खप्नान्तरुदैक्षत ॥ ४० ॥
सुरशैलमिव मेरुमिव, उत्तुङ्गं प्रांशुं पुनर्भास्वन्तं सूर्यमिव, भासुरं दीप्यमानं, हीरराशि वज्रपुञ्जं तदैव क्षणे, सा स्वमान्तः स्वापमध्ये, उदैक्षताऽद्राक्षीत् ॥ ४० ॥
,
पद्मिनीव प्रबुद्धा सा प्रातः प्रोत्फुल्ललोचना । तं स्वनं पुरतः पत्युः प्रोवाचाऽऽमोदमेदुरा ॥ ४१ ॥
सा नाथी, प्रातः पद्मिनीव प्रबुद्धा सती, किं०, मोत्फुल्ललोचना बिस्मेरनयना, पुनः किं०, आमोदेन हर्षेण, अन्यत्र गन्धेन, मेदुरा पुष्टा, पत्युः स्वामिनः श्रेष्ठिनः, पुरतस्तं स्वयं प्रोवाचाऽम्रबीत् ॥ ४१ ॥
मुक्तेव शुक्तौ तत्कुक्षौ गरभो ववृधेऽथ सः । बिभ्रती साऽशुभद् गर्भ तं निधानमिवाऽवनिः ॥४२॥
यथा मुक्ता मुक्ताफलं, शुक्तौ तथा तत्कुक्षौ गरभो गर्भः, स ववृधे अवर्द्धत, तं गर्भ बिभ्रती सा नाथी, अनुभव शुशुभे, निधानं अवनिर्भूमिः, इवेति दृष्टान्तः ॥ ४२ ॥
प्रभावात्तस्य गर्भस्य सोच्चैर्वाल्लभ्यभूरभूत् । शाखेव सहकारस्य फलानां परिपाकतः ॥ ४३ ॥
तस्य गर्भस्य प्रभावात् सा उचैरतिशयेन, बाल्लभ्यभूः सौभाग्यस्थानम्, अभूत्, द्रष्टुलोकानामिति गम्यम् । यथा फलानां परिपाकतः परिणतेः, सहकारस्य शाखेति ॥ ४३ ॥
