________________
विजयप्रशस्त्याम् ।
क्रीडल्लुठन् बाल इवातिमात्रं
स व्यन्तरः प्रादुरभूत् तदानीम् ॥ ६६ ॥
2
तदानीं तत्र रात्रौ तेषां गुरूणां पुरस्तादग्रतः प्रसभं हठात् प्रजल्पन ब्रुवन्, पुनर्हसन् अट्टहासं मुञ्चन्, पुन: रुदन् आक्रन्दं कुर्वन्, पुनर्भूमितले पृथिव्यां पतन्, पुनः क्रीडन् केलिं सृजन्, पुनलुठन् भूमिशरीरयोः सङ्घट्टादिना बालवच्चेष्टितमातन्वन् स व्यन्तरः प्रादुरभूत् प्रकटीबभूवेति ॥ ६६ ॥ तैस्तौर्वनोदैः पवनैरिव खःशैलानकम्प्रान् सुगुरून् प्रणम्य ।
स्वप्नान्तरायात इव प्रचेता
१४८
अन्तर्दधे व्यन्तर एष सद्यः ॥ ६७ ॥
पवनैर्वायुभिः, स्वःशैलान् मेरूनिव, तैस्तैर्देवविनिर्मितैर्विनोदैर्जल्पनहस नरोदनादिभिः, अकम्पान्निश्चलान्, तान् सुगुरून् प्रणम्य नत्वा, एष व्यन्तरः कीदृशः, प्रचेता हृष्टमनाः सन्, स्वान्तः सुप्तज्ञानमध्ये, आयात इव अन्तर्दधेऽदृश्योऽभूदिति ॥ ६७ ॥
अथ प्रभाते सुखिनः स्मितास्यान् पद्मानिवैतान् श्रमणानुदीक्ष्य ।
अहो ! अमीषां महिमा महीयानेवं स्तुवन्ति स्म गुरूंश्च पौराः ॥ ६८ ॥
अथाधुना, प्रभाते जाते सति एतान् श्रमणान् किं०, सुखिन: कुशलिनः पुनः किं०, पद्मानिव कमलानिव, स्मिता - स्वान् स्मेराननान्, “पद्मोऽब्जसङ्घययोः" इति श्रीहेमचन्द्रा
