________________
तृतीया.सर्गः।
१४७ जिह्मां गतिं व्यन्तरदैवतस्य । तस्याऽनिशोद्वेगकरी निशम्य
ते चिन्तयांचक्रुरवऋचित्ताः ॥.६४ ॥ तस्य व्यन्तरदैवतस्य, कीदृशस्य, काकोदरस्येव पनगस्येव, किंविशिष्टस्य, दुरादरस्य दुष्ट आदरो यस्य तस्य, जिह्मां गति वक्रचेष्टां मनुष्यमारणलक्षणां, कि०, अनिशं नित्यमुद्वेगकरीमनिशोदेगकरी, निशम्य श्रुत्वा, कस्यचित् साधुलोकस्य मुखादिति शेषः । ते पूज्याः किं०, अवक्रचिताः सरलाशयाः, चिन्तयांचकुरिति विमर्श कृतवन्तः, तदेवाओतने वृत्ते माह ॥६॥ पय प्रवाहादिव हव्यवाहः .......
पुण्यप्रभावाद् भवितैष शान्तः। मवेति सुप्तेषु मुनिष्वथो ते
तस्थुः शुभध्यानविधावधानाः ॥ ६५ ॥ पयसः पानीयस्य प्रवाहात् , इव यथा, हव्यवाहो वहिः, तथा पुण्यप्रभावात् सुकृतमाहात्म्यात् , एष व्यन्तरः, शान्तोभविता भावीत्यन्वयः। इति मत्वा मुनिषु शेषान्तेवासिषु, सुप्तेषु आवश्यकपौरुषीक्रियाकरणानन्तरमिति शेषः। ते गुरवः किं चकिरे ?, तदाह-शुभध्यानस्य धर्मध्यानस्य विषायां विधाने शुभध्यानविषायां अवधानं समाधानं येषां वे शुभध्यानविषाऽवधानाः सन्तः, तस्थुनिविष्टाः, सरिमन्त्रध्यानमेवाकापुन तु निद्रामिति तत्त्वम् ।। ६५ ॥ तेषां पुरस्तात् प्रसभं प्रजल्पन्
हसन् रुदन् भूमितले पतंश्च ।
