________________
M
तृतीयः सर्गः।
१३३ साथै, यद्वचनैर्यस्य श्रीआनन्दविमलमूरर्वचनैः, प्रदीपैरिव विज़म्भितं विलसितं दीपरिवाचरितमिति यावत् । अथ यद्वचनदीपकरूपद्वयमपि श्लिष्टविशेषणेन विशिनष्टि--एकत्रोत्तमेषु देवगुरुधर्मादिषु स्नेहो रागः, पुनरुत्तमा दशाऽवस्था, पुनरुत्तमो यो मह उत्सवस्तैराढ्यैः; अन्यत्र स्नेहो घृतादिकः, दशा वतिः, महस्तेजश्च, तैरुत्तमस्नेहदशामहाढयोति ॥ ३५॥ उलूकपाका इव भूरिमिथ्या
धीध्वान्तपात्रे कलिकालरात्रौ । कुपाक्षिकाः पापभटा अटन्तो
यैश्चक्रिरेऽकरिव मीलिताक्षाः ॥ ३६ ॥ उलूकपाका इव घृकार्भका इव, यथाः सूः, तथा यैर्गुरुभिः, कुपाक्षिकाः कुमतयः, मीलिताक्षा मुद्रितनेत्राः, चक्रिरे कृता इति । कीदृशाः, पापस्य भटाः सुभटा इव पापभटास्तत्साहायककृत्त्वात; पुनः किं कुर्वन्तः, अटन्तो भ्रमन्तः, क, कलिकालरात्रौ दुःषमाकालदोषायां, किं०, भूरिमिथ्याधीध्वान्तपात्रे घनतरमृषामतितमोभाजने। अत्र कचित् पाठतः कचिच्चार्थतः सूत्रादिपुनरुक्तताऽस्तीति; तथापि गुर्वादिस्तुत्यधिकारात् स दोषी नावधार्यः श्रीमदायः । यदुक्तं पूर्वाचार्यैः-"सज्झायज्झाणतोसहेसु उवएसथुइपयाणेसु । संतगुणकित्तणेसु अ न हुंति पुणरुत्तदोसाओ" ॥ १॥ एवमग्रतोऽपि भावनीयमिति ॥ ३६ ॥ लोकः समस्तोऽपि दुरन्तमिथ्या
वागग्रीष्मभीष्मातपतप्तगात्रः । यैः प्रीतविश्वैर्विदधेऽस्ततापः पानीयवाहैरिव सान्द्रशब्दैः ॥ ३७ ॥
