________________
विजयमयस्त्वाम् ।
श्रियं महावीरपरम्परां यः
पृथ्वी पयोवाह इवानिनाय ॥ ७॥ भद्राणां कल्याणानां अनुभूतिरनुभवनं यस्माजनानामिति स भद्रानुभूतिः । पुनः किं०, दिता खण्डिताभिभूतिः पराभवोर्थात् कर्मणां येन स दिताभिभूतिः, स सम्भूतनामेत्यत्र पदैकदेशे पदसमुदायोपचारात् सम्भूतः सम्भूतविजयनामा गुरुः, भूत्यै सम्पत्त्यै, अस्तु; भव्याङ्गिनामिति शेषः। स क इत्याहयो गुरुः पयोवाह इव मेघ इव यथा पृथ्वी, तथा महावीरपरम्परां श्रीवर्द्धमानस्वामिसन्तति, श्रियं शोभां, आनिनायाऽऽनैपीत् ॥ ७॥
स दीर्घबाहुर्गुरुभद्रबाहु
र्बह्वीं रतिं रातु रमाऽभिरामः। दृष्ट्येव कष्टं जलदः प्रजानां . स्तोत्रेण यो द्राग् मरकं जहार ॥ ८ ॥
स गुरुभद्रबाहुः, किं. दीर्घावायतौ वाह भुजौ यस्य स दीर्घबाहुः; बह्वीं भूयसी, रतिं रातु दिशतुः संयमे इति गम्यम् । स कीदृशः, रमया लक्ष्म्या पश्चिमसंपूर्णसकलश्रुतायतिशयलक्षणयाभिरामो रम्यो रमाऽभिरामः। स क इत्याह-यः स्तोत्रेण श्रीउपसर्गहरसंझेन, मरकं व्यन्तरीभूतवराहमिहिरविकृतमारिं, जहाराहरत् । यदाहुः पूर्वाचार्याः-"उवसग्गहरं थुत्तं काउणं जेण संघकल्लाणं । करुणापरेण विहियं स भदवाहू गुरू जयइ" ॥१॥ इति । अथ दृष्टान्तोत्र-व यया, जलदो घनाघनः, प्रजानां लोकानां, कष्टं तद्तापोपतापादिरूपं, वृष्ट्या वर्षणेन, हरतीत्यर्थः ॥८॥ .
