________________
द्वितीयः सर्गः।
ममापि मानुष्यमहीरुहस्य
फलं तदेवास्तु भवत्प्रसत्तेः॥ १० ॥ तदिति तस्मात् कारणात् , पुत्रेण युक्ताऽहं भवद्भिः साकं युष्माभिः सह, तपस्याचरणं व्रतासेवनं करिष्ये । ममापि भवत्प्रसत्तेस्तव प्रसादाद, मानुष्यमहीरुहस्य मर्त्यजन्ममेदिनीजन्मनः, फलं तदेव तपस्याचरणमेव, अस्तु भवत्विति ॥१०॥ श्रुत्वेत्यमुष्या वचनं सुमुख्याः
श्रेष्ठी स भूयो भणति स्म भार्याम् । फणाव निर्मोकमहं मुमुक्षु
गार्हस्थ्यमत्रास्ति च निश्चयो मे ॥११॥ अमुष्याः सुमुख्या अस्या नार्याः कोडिमदेव्याः, इत्युक्तरूपं, वचः श्रुत्वा स श्रेष्ठी भूयः पुनर्भणति स्माभाषत । भार्या प्रति यद्भणति स्म, तत्पश्चिमान पाह-यथा फणी सर्पः, निर्मोकं कञ्चुकं, तथा तद्वत् , अहं गार्हस्थ्यं गृहस्थभावं, मुमुक्षुमोक्तुमिच्छुः, अस्मि । अत्रास्मिअर्थे, मे मम, निश्चयो निर्णयः, अस्तीति, किन्तु यदहमनेतनवृत्तेन वच्मि, तत्त्वं स्वीकुर्या मा निराकुर्या इति ॥ १०१॥ किन्त्वस्ति पुत्रस्तव बालकोऽयं
तिष्ठौकसि त्वं तदनेन साईम् । वृद्धि नयैनं स्वयमुप्तमब्धि
काश्चीरुहाङ्क्रमिवात्मना च ॥ १०२ ॥ हे माणप्रिये ! तव पुत्रोऽयं जयसिंहः, किंतु बालकोऽस्ति वत् तस्मात् कारणात् , अनेन सार्दमोकसि गेहे, तिष्ठेति । च
