________________
१०२ विजयमवस्त्याम् ।
सद्यः सतां वाञ्छितमर्थमेषा ॥ ८८ ॥ स तत्र लेखशालायां, पूर्व श्रुतदेवतां सरस्वती, आनर्चाऽपूजयत् । कैरित्याह-मुक्ताफलैमौक्तिकैः, पुनः काञ्चनभूषणैः सुवर्णाभरणैः । पूजने हेतुमेवाह-यत् यस्मात् कारणादेषा श्रुतदेवताऽचिंता सती, सतां वाञ्छितमर्थ विद्याविवेकवाल्लभ्यवैदगध्यादिरूपं, कल्पलतेव, दत्ते ददातीति ॥ ८८॥ दिव्यैर्दुकूलैः कनकैर्धनैश्च
गुरुं ततः सत्कुरुते स्म सोऽथ । निहन्ति जाड्यं ध्रुवमर्यमेव
यतः स सत्कारमनोहरास्यः ॥ ८९ ॥ दिव्यैरभुतैः, दुकूलैः पट्टकूलसंबन्धिधौतिकादिरूपैरिति शेषः। च पुनः, कनकैः सुवर्णमुद्रिकादिरूपैरिति । पुनः,धनैर्नाणकैः रूप्यकप्रमुखैरिति शेषः । गुरुं पाठक, स बालः, सत्कुरुत स्म । तस्यैव हेतुमाह-यत इति। यतो हेतोः, स गुरुः सत्कारेण संमानदानबहुमानप्रदानलक्षणेन मनोहरं आस्यं यस्य सः सत्कारमनोहरास्यः सन् , अर्यमेव सूर्य इव, जाज्यं मौख्य, निहन्ति, पक्षे जाड्यं शैत्यमित्यर्थः ॥ ८९ ॥
खर्जूरपूगीफलनालिकेर
सितोपलाभाजनमोदकाद्यैः । सञ्चक्रिरे तेन च लेखशाला
धाम्नीह पूर्व शिशवो भणन्तः ॥ ९ ॥ खर्जूरपूगीफलनालिकेरसितोपलाभाजनमोदकाः सुखभक्षिकाविशेषास्तैः आधशब्दात् पट्टिकालेखनिकावर्तनकैरिति शेषः । तेन जयसिंहन, लेखशालायां पूर्व पुरा भणन्तः शिक्षको
