________________
समणसुत्तं १६९. आदाणे णिक्खवे, वोसिरणे ठाणगमणसयणेसु ।
सव्वत्थ अप्पमत्तो, दयावरो होदु हु अहिंसओ॥१०॥ आदाने निक्षेपे, व्युत्सर्जने स्थानगमनशयनेषु । सर्वत्राप्रमत्तो, दयापरो भवति खल्वहिंसकः ॥१०॥
१४. शिक्षासूत्र १७०. विवत्ती अविणीअस्स, संपत्ती विणीअस्स य । ...
जस्सेयं दुहओ नायं, सिक्खं से अभिगच्छइ ॥१॥ विपत्तिरविनीतस्य, संपत्तिविनीतस्य च । । । यस्यैतद् द्विधा ज्ञातं, शिक्षां सः अधिगच्छति ॥१॥
१७१. अह पंचहि ठाणेहि, जेहिं सिक्खा न लब्भई। .
थम्भा कोहा पमाएणं, रोगेणाऽलस्सएण य॥२॥ अथ पञ्चभिः स्थानः, यैः शिक्षा न. लभ्यते । स्तम्भात् क्रोधात् प्रमादेन, रोगेणालस्यकेन च ॥२॥
१७२-१७३. अह अहिं ठाणेहि, सिक्खासीले त्ति वुच्चई ।
अहस्सिरे सया दंते, न य मम्ममुदाहरे ॥३॥ नासीले न विसीले, न सिया अइलोलुए। अकोहणे सच्चरए, सिक्खासीले ति वुच्चई ॥४॥ अथाष्टभिः स्थानः, - शिक्षाशील] इत्युच्यते । अहसनशील: सदा, दान्तः, न च मर्म उदाहरेत् ॥३॥ नाशीलो न विशील:, न स्यादतिलोलुपः । अक्रोधनः सत्यरतः, शिक्षाशील इत्युच्यते ॥४॥
१७४. नाणमेगग्गचित्तो अ, ठिओ अ ठावयई परं ।
सुआणि अ अहिज्जित्ता, रओ सुअसमाहिए ॥५॥ ज्ञानमेकाग्रचित्तश्च, स्थितः च स्थापयति परम् । श्रुतानि च अधीत्य, रतः श्रुतसमाधौ ॥५॥ .
