________________
समणसुत्तं ७५. बहुभयंकरदोसाणं, सम्मत्तचरित्तगुणविणासाणं ।। . न हु वसमागंतव्वं, रागद्दोसाण पावाणं ॥५॥
बहुभयंकरदोषयोः, सम्यक्त्वचारित्रगुणविनाशयोः ।
न खलु वशमागन्तव्यं, रागद्वेषयोः पापयोः ॥५।। ७६. कामाणुगिद्धिप्पभवं खुदुक्खं, सव्वस्स लोगस सदेवगस्स ।
जं काइयं माणसियं च किंचि, तस्संतगं गच्छइ वीयरागो॥६॥ कामानुगृद्धिप्रभवं खलु दुःखं, सर्वस्य लोकस्य सदेवकस्य ।
यत् कायिकं मानसिकं च किञ्चित्, तस्यान्तकं गच्छति वीतरागः॥ ७७. जेण विरागो जायइ, तं तं सव्वायरेण करणिज्जं ।
मुच्चइ हु ससंवेगी, अणंतवो होइ असंवेगी ॥७॥ . येन विरागो जायते, तत्तत् सर्वादरेण करणीयम् ।
मुच्यते एव ससंवेगः, अनन्तकः भवति असंवेगी॥७॥ ७८. एवं ससंकप्पविकप्पणासु, संजण्यई समयमुवट्ठियस्स ।
अत्थे य संकप्पयओ तओ से, पहीयए कामगुणेसु तण्हा ॥८॥ एवं स्वसंकल्पविकल्पनासु, संजायते समतोपस्थितस्य ।।
अर्थाश्च संकल्पयतस्तस्य, प्रहीयते कामगुणेषु तृष्णा ॥८॥ ७९. अन्नं इमं सरीरं, अन्नो जीव त्ति निच्छियमईओ।
दुक्खपरीकेसकर, छिद . ममत्तं सरीराओ॥९॥ अन्यदिदं शरीरं, अन्यो जीव इति निश्चयमतिकः ।
दुःखपरिक्लेशकर, छिन्धि ममत्वं शरीरात् ॥९॥ ८०. कम्मासवदाराई, निरंभियव्वाइं इंदियाइं च ।
हंतव्वा य कसाया, तिविहं-तिविहेण मुक्खत्थं ॥१०॥ कर्मास्रवद्वाराणि, निरोद्धव्यानीन्द्रियाणि च ।
हन्तव्याश्च कषायास्त्रिविधत्रिविधेन मोक्षार्थम् ॥१०॥ ८१. भावे विरत्तो मणुओ विसोगो, एएण दुक्खोहपरंपरेण ।
न लिप्पई भवमझे वि संतो, जलेण वा पोक्खरिणीपलासं ॥११॥ भावे विरक्तो मनुजो विशोकः, एतया दुःखौघपरम्परया ।। न लिप्यते भवमध्येऽपि सन्, जलेनेव पुष्करिणीपलाशम् ॥११॥
