________________
१४
समणसुतं
३८. जह ण वि सक्कमणज्जो, अणज्जभासं विणा उ गाहे । तह ववहारेण विणा, परमत्थुवएसणमसक्कं ॥७॥ यथा नापि शक्योऽनार्योऽनार्यभाषां विना तु ग्राहयितुम् । तथा व्यवहारेण विना, परमार्थोपदेशन मशक्यम् ॥७॥ ३९. ववहारोऽभूयत्थो, भूयत्यो देसिदो दु सुद्धणओ ।
भूयत्थमस्सिदो खलु, सम्माइट्ठी हवइ जीवो ॥८॥ व्यवहारोऽभूतार्थो, भूतार्थो देशितस्तु शुद्धनयः । भूतार्थमाश्रितः खलु, सम्यग्दृष्टिर्भवति जीवः ॥ ८ ॥ ४०. निच्छयमवलंबंता, निच्छयतो निच्छयं अजाणता ।
नासंति चरणकरणं, बाहिरकरणालसा केई ॥९॥ निश्चयमवलम्बमानाः, निश्चयतः निश्चयम् अजानन्तः । नाशयन्ति चरणकरणम्, बाह्यकरणाऽलसाः केचित् ॥९॥ ४१. सुद्धो सुद्धादेसो, णायव्वो परमभावदरिसीहि ।
ववहार देसिदा पुण, जे दु अपरमे द्विदा भावे ॥१०॥ शुद्धः शुद्धादेशो, ज्ञातव्यः परमभावदर्शिभिः । व्यवहारदेशिताः पुनर्ये त्वपरमे स्थिता भावे ॥१०॥ ४२. निच्छयओ दुण्णेयं, को भावे कम्मि वट्टई समणो । ववहारओ य कीरइ, जो पुव्वठिओ चरित्तम्मि ॥११॥ निश्चयतः दुर्ज्ञेयं, कः भावः कस्मिन् वर्तते श्रमणः ? । व्यवहारस्तु क्रियते, यः पूर्वस्थितश्चारित्रे ॥११॥ ४३. तम्हा सव्वे विणया, मिच्छादिट्ठी सपक्खपडिबद्धा । अन्नोन्नणिस्सिया उण, हवंति सम्मत्तसब्भावा ॥ १२ ॥ तस्मात् सर्वेऽपि नयाः, मिध्यादृष्टयः स्वपक्षप्रतिबद्धाः । अन्योन्यनिश्रिताः पुनः भवन्ति सम्यक्त्वसद्भावाः ॥१२॥ ४४. कज्जं णाणादीयं, उस्सग्गाववायओ भवे सच्चं । तं तह समायरंतो, तं सफलं होइ सव्वं कार्यं ज्ञानादिकं, उत्सर्गापवादतः भवेत् तत् तथा समाचरन्, तत् सफलं भवति
पि ॥ १३॥
सत्यम् । सर्वमपि ॥ १३ ॥
