________________
४. निरूपणसूत्र ३२. जो ण पमाणणयेहि, णिक्खेवेणं णिरिक्खदे अत्थं ।
तस्साजुत्तं जुत्तं, जुत्तमजुत्तं च पडिहादि ॥१॥ यो न प्रमाण-नयाभ्याम्, निक्षेपेण निरीक्षते अर्थम् ।
तस्यायुक्तं युक्तं, युक्तमयुक्तं च प्रतिभाति ॥१॥ ३३. गाणं होदि पमाणं, णओ वि णादुस्स हिदयभावत्यो ।
णिक्खेओ वि उवाओ, जुत्तीए अत्थपडिगहणं ॥२॥ ज्ञानं भवति प्रमाणं, नयोऽपि ज्ञातुः हृदयभावार्थः । . निक्षेपोऽपि उपायः, युक्त्या अर्थप्रतिग्रहणम् ॥२॥
३४. णिच्छयववहारणया, मूलभेया णयाण सव्वाणं ।
णिच्छयसाहणहेडं, पज्जयदव्वत्थियं मुणह ॥३॥ निश्चयव्यवहारनयौ, मूलभेदो नयानां सर्वेषाम् । । निश्चयसाधनहेतू, पर्यायद्रव्यार्थिको मन्यध्वम् ॥३॥
३५. जो सिय भेदुवयारं, धम्माणं कुणइ एगवत्थुस्स ।। ____सो ववहारो भणियो, विवरीओ णिच्छयो होइ ॥४॥ ___ यः स्याद्भदोपचारं, धर्माणां करोति एकवस्तुनः ।
स व्यवहारो भणितः, विपरीतो निश्चयो भवति ॥४॥ ३६. ववहारेणुवदिस्सइ, णाणिस्स चरित्तं दंसणं णाणं ।
ण वि णाणं ण चरित्तं, न दंसणं जाणगो सुद्धो॥५॥ व्यवहारेणोपदिश्यते, ज्ञानिनश्चरित्रं दर्शनं ज्ञानम् ।' नापि ज्ञानं न चरित्रं, न दर्शनं ज्ञायकः शुद्धः ॥५॥
३७. एवं ववहारणओ, पडिसिद्धो जाण णिच्छयणयेण ।
णिच्छयणयासिदा पुण, मुणिणो पावंति णिव्वाणं ॥६॥ एवं व्यवहारनयं, प्रतिषिद्धं जानीहि निश्चयनयेन । निश्चयनयाश्रिताः पुनर्मुनयः प्राप्नुवन्ति निर्वाणम् ॥६॥
-१२
