________________
समणसुतं
६९१. जम्हा ण णएण विणा, होइ णरस्स सियवायपडिवत्ती । तम्हा सो बोवो, एयंतं हंतुकामेण ॥ २ ॥ यस्मात् न नयेन विना, भवति नरस्य स्याद्वादप्रतिपत्तिः । तस्मात् स बोद्धव्यः, एकान्तं हन्तुकामेन ॥२॥ ६९२. धम्मविहीणो सोक्खं, तण्हाछेयं जलेण जह रहिदो । तह इह वंछइ मूढो, णयरहिओ दव्वणिच्छिती ॥३॥ धर्म्मविहीनः सौख्यं, तृष्णाच्छेदं जलेन यथा रहितः । तथेह वाञ्छति मूढो, नयरहितो द्रव्यनिश्चिती ॥३॥ ६९३. तित्थयरवयणसंगह-विसेसपत्थार-मूलवागरणी ।
दवट्ठिओ य पज्जवणओ, य सेसा वियप्पा सिं ॥ ४ ॥ तीर्थंकरवचनसंग्रहविशेष प्रस्तार मूलव्याकरणी । द्रव्यार्थिकश्च पर्यवनयश्च, शेषाः विकल्पाः एतेषाम् ॥४॥ ६९४. दव्वट्ठियवत्तव्वं, अवत्थु नियमेण पज्जवणयस्स । तह पज्जव वत्थु, अवत्थमेव द्रव्वट्टियन्नयस्स ॥५॥ द्रव्यार्थिक वक्तव्यं - अवस्तु नियमेन पर्यवनयस्य । तथा पर्यववस्तु, अवस्तु एव द्रव्यार्थिकनयस्य ॥५॥
२२२
६९५ . उप्पज्जंति वियंति य, भावा नियमेण पज्जवनयस्स । दव्वट्ठियस्स सव्वं, सया अणुत्पन्नमविणट्टं ॥६॥ उत्पद्यन्ते व्ययन्ति च भावा नियमेन पर्यवनयस्य । द्रव्यार्थिकस्य सर्वं, सदानुत्पन्न मविनष्टम् ॥६॥ पज्जयट्ठिएण पुणो । तक्काले तम्मयत्तादो ॥७॥ तत्पर्यायार्थिकेन पुनः ।
तं
भवति चान्यद् अनन्यत्-तत्काले तन्मयत्वात् ॥७॥ ६९७. पज्जय गउणं किच्चा, दव्वं पिय जो हु गिव्हइ लोए । सो दव्वत्थिय भणिओ, विवरीओ पज्जयत्थिणओ ॥ ८ ॥ पर्ययं गौणं कृत्वा द्रव्यमपि च यो हि गृह्णाति लोके । स द्रव्याथिको भणितो, विपरीतः पर्ययाथिनयः ॥ ८ ॥
६९६. दव्वट्ठिएण सव्वं, दव्वं हवदि य अन्नमणन्नं, द्रव्यार्थिकेन सर्वं, द्रव्यं
