________________
१९४
समणसुत्तं ६०८. मिच्छत्तासवदारं, रंभइ सम्मत्तदिढकवाडेण ।
हिंसादिदुवाराणि वि, दिढवयफलिहहिं रुभति ॥२१॥ मिथ्यात्वास्रवद्वारं रुध्यते सम्यक्त्वदृढकपाटेन । .
हिंसादिद्वाराणि अपि दृढव्रतपरिषैः रुध्यन्ते ॥२१॥ ६०९-६१०. जहा महातलायस्स, सन्निरुद्ध जलागमे ।
उस्सिचणाए तवणाए, कमण सोसणा भवे ॥२२॥ एवं तु संजयस्सावि, पावकम्मनिरासवे.। . भवकोडीसंचियं कम्म, तवसा निज्जरिज्जइ ॥२३॥ यथा महातडागस्य, सन्निरुद्ध जलागमे ।
उत्सिञ्चनया तपनया, क्रमेण शोषणा भवेत् ॥२२॥ • एवं तु संयतस्यापि, पापकर्मनिरास्रवे ।
भवकोटिसंचितं . कर्म, . तपसा निर्जीर्यते ॥२३॥ ६११. तवसा चेव ण मोक्खो, संवरहीणस्स होइ जिणवयणे ।
ण हु सोत्ते पविसंते, किसिणं परिसुस्सदि तलायं ॥२४॥ तपसा चैव न मोक्षः, संवरहीनस्य भवति जिनवचने ।
न हि स्रोतसि प्रविशति, कृत्स्नं परिशुष्यति तडागम् ॥२४॥ ६१२. ज अन्नाणी कम्म खवेइ बहुआहिं बासकोडीहिं ।
तं नाणी तिहिं गुत्तो, खवेइ ऊसासमित्तेणं ॥२५॥ यद् अज्ञानी कर्म, क्षयपति बहुकाभिर्वर्षकोटीभिः ।
तद् ज्ञानी त्रिभिर्गुप्तः, क्षपयत्युच्छ्वासमात्रेण ॥२५॥ ६१३. सेणावइम्मि णिहए, जहा सेणा पणस्सई ।
एवं कम्माणि णस्संति, मोहणिज्जे खयं गए ॥२६॥ सेनापतौ निहते, यथा सेना प्रणश्यति ।
एवं कर्माणि नश्यन्ति, मोहनीये क्षयं गते ॥२६॥ ६१४. कम्ममलविप्पमुक्को, उड्ढे लोगस्स अंतमधिगंता ।
सो सव्वणाणदरिसी, लहदि सुहमणिदियमणंतं ॥२७॥ कर्ममलविप्रमुक्त, ऊवं लोकस्यान्तमधिगम्य ।। स सर्वज्ञानदर्शी, लभते सुखमनिन्द्रियमनन्तम् ॥२७॥
