________________
१९०
समणसुत्तं ५९४. अज्जीवो पुण णेओ, पुग्गल धम्मो अधम्म आयासं ।
कालो पुग्गल मुत्तो, रूवादिगुणो अमुत्ति सेसा दु ॥७॥ अजीवः पुनः ज्ञेयः पुद्गल: धर्म : अधर्म: आकाशः ।
काल: पुद्गल: मूर्त: रूपादिगुणः, अमूर्तयः शेषाः खलु ॥७॥ ५९५. नो इन्दियग्गेज्झ अमुत्तभावा, अमुत्तभावा वि य होइ निच्चो ।
अज्झत्थहेउं निययऽस्स बन्धो, संसारहेउं च वयन्ति बन्धं ॥८॥ नो इन्द्रियग्राह्योऽमूर्तभावात्, अमूर्तभावादपि च भवति नित्यः ।
अध्यात्महेतुनियतः अस्य बन्धः, संसारहेतु च वदन्ति बन्धम् ॥८॥ ५९६. रत्तो बंधदि कम्म, मुच्चदि कम्मेहिं रागरहिदप्पा। .
एसो बधसमासो, जीवाणं जाण णिच्छ्यदो ॥९॥ . रक्तो बध्नाति कर्म, मुच्यते कर्मभी रागरहितात्मा।
एष बन्धसमासो, जीवानां जानीहि निश्चयतः ॥९॥ ५९७. तुम्हा णिव्वुदिकामो, खगं सव्वत्थ कुणदि मा किंचि । ।
सो तेण वीदरागों, भवियों भवसायरं तरदि ॥१०॥ तस्मात् निर्व त्तिकामो, रागं सर्वत्रं करोतु मा किंचित् ।
स तेन वीतरागो, भव्यो भवसागरं तरति ॥१०॥ ५९८. कम्मं पुण्णं पावं, हेऊ तेसिं च होंति सच्छिदरा।
मंदकसाया सच्छा, तिव्वकंसामा असच्छा हु॥११॥ कर्म पुण्यं पापं, हेतवः तेषां च भवन्ति स्वच्छेतराः । मन्दकषायाः स्वच्छाः, तीव्रकषायाः अस्वच्छाः खलु ॥११॥ सव्वत्थ वि पियवयणं, दुव्वयणे दुज्जणे वि खमकरणं । सव्वेसिं गुणगहणं, मंदकसायाण दिद्रुता ॥१२॥ सर्वत्र अपि प्रियवचनं, दुर्वचने दुर्जने अपि क्षमाकरणम् ।
सर्वेषां गुणग्रहणं, मन्दकषायाणां दृष्टान्ताः ॥१२॥ ६००. अप्पपसंसण-करणं, पुज्जेसु वि दोसगहण-सीलत्तं ।
वेरधरणं च सुइरं, तिव्वकसायाण लिंगाणि ॥१३॥ आत्मप्रशंसनकरणं, पूज्येषु अपि दोषग्रहणशीलत्वम्।। वेरधारणं च सुचिरं, तीव्रकषायाणां. लिङ्गानि ॥१३॥
५९९.
