________________
१७८
समणसुत्तं
५६५. सो तम्मि चेव समये, लोयग्गे उड्ढगमणसभाओ ।
संचिट्ठइ असरीरो, पवरट्ठ गुणप्पओ णिच्चं ॥२०॥ सो तस्मिन् चैव समये, लोकाग्रे ऊर्ध्वगमनस्वभावः । .
सचेष्टते अशरीरः, प्रवराष्टगुणात्मको नित्यम् ॥२०॥ ५६६. अट्ठविहकम्पवियडा, सीदीभूदा णिरंजणा णिच्चा ।
अटुगुणा कयकिच्चा, लोयग्गणिवासिणो सिद्धा ॥२१॥ अष्टविधकर्म विकलाः, शीतीभूता निरञ्जना नित्याः ।, .. अष्टगुणाः कृतकृत्याः, लोकाग्रनिवासिनः सिद्धा: ॥२१॥
33. संलेखनासूत्र ५६७. सरीरमाहु नाव त्ति, जीवो. वुच्चइ नाविओ।
संसारो अण्णवो वुत्तो,• जं तरंति महेसिणो ॥१॥ शरीरमाहुनौं रिति, जीव उच्यते नाविकः ।
ससारोऽर्णव उक्तः, यं तरन्ति महर्षयः ॥१॥ ५६८. बहिया उड्ढमादाय, नावकंखे कयाइ वि ।
पुव्वकम्मक्खयट्ठाए, . इमं . देहं समुद्धरे ॥२॥ बाह्यमूर्ध्वमादाय, नावकाङक्षेत् कदाचिद् अपि । ..
पूर्वकर्मक्षयार्थाय, इम. देहं समुद्धरेत् ॥२॥ ५६९. धीरेण वि मरियव्वं, काउरिसेण वि अवस्समरियव्वं ।
तम्हा अवस्समरणे, वरं खु धीरत्तणे मरिउं ॥३॥ धीरेणापि मर्त्तव्यं, कापुरुषेणाप्यवश्यमर्त्तव्यम् ।।
तस्मात् अवश्यमरणे, वरं खलु धीरत्वे मर्तुम् ॥३।। ५७०. इक्कं पंडियमरणं, छिदइ जाईसयाणि बहुयाणि ।
तं मरणं मरियव्वं, जेण मओ सुम्मओ होइ ॥४॥ एकं पण्डितमरणं, छिनत्ति जातिशतानि बहुकानि । तद् मरणे मर्त्तव्यं, येन मृतः सुमृतः भवति ॥४॥
