________________
१६२
समणसुत्तं __५१४. रयणत्तय-संजुत्तो, जीवो वि हवेइ उत्तमं तित्थं ।
संसारं तरइ जदो, रयणत्तय-दिव्व-णावाए ॥१०॥ रत्नत्रयसंयुक्तः, जीवः अपि भवति उत्तमं तीर्थम् । .
संसारं तरति यतः, रत्नत्रयदिव्यनावा ॥१०॥ ५१५. पत्तेयं पत्तेयं नियगं, कम्मफलमणुहवंताणं । __ को कस्स जए सयणो? को कस्स व परजणो भणिओ ?॥११॥
प्रत्येकं प्रत्येकं निजकं, कर्मफलमनुभवताम् ।..
क: कस्य जगति स्वजनः ? कः कस्य वा परजनो भणितः।।११।। ५१६. एगो मे सासओ अप्पा, नाणदंसणसंजुओ। .
सेसा में बाहिरा भावा, सव्वे संजोगलक्खणा ॥१२॥ __एको मे शाश्वत आत्मा, ज्ञानदर्शनसंयुक्तः ।
शेषा मे बाह्या भावाः, सर्वे संयोगलक्षणाः ।।१२।। ५१७. संजोगमला जीवेणं, . पत्ता दुक्खपरंपरा ।'
तम्हा संजोगसंबंध, सव्वभावेण बोसिरे ॥१३॥ संयोगमूला जीवेन, . प्राप्ता दुःखपरम्परा ।
तस्मात्संयोगसम्बन्धं, सर्वभावेन व्युत्सृजामि ॥१३॥ ५१८. अणुसोअइ अन्नजणं, अन्नभवतरगयं तु बालजणो ।
नवि सोयइ अप्पाणं, किलिस्समाणं भवसमुद्द ॥१४॥ अनुशोचत्यन्यजन-मन्यभावान्तरगतं तु बालजन: ।
नैव शोचत्यात्मानं, क्लिश्यमानं भवसमुद्रे ।।१४।। ५१९. अन्नं इमं सरीरं, अन्नोऽहं बंधवाविमे अन्ने ।
एवं नाऊण खमं, कुसलस्स न तं खमं काउं? ॥१५॥ अन्यदिदं शरीरम्, अन्योऽहं बान्धवा अपीमेऽन्ये ।
एवं ज्ञात्वा क्षम, कुशलस्य न तत् क्षमं कर्तुम् ॥१५॥ ५२०. जो जाणिऊण देहं, जीवसरूवादु तच्चदो भिन्नं ।
अप्पाणं पि य सेवदि, कज्जकरं तस्स अण्णत्तं ॥१६॥ यः ज्ञात्वा देहं, जीवस्वरूपात् तत्त्वतः भिन्नम् । आत्मानमपि च सेवते, कार्यकरं तस्य अन्यत्वम् ॥१६॥
