________________
१६०
समणसुत्त ५०७. जम्मं मरणेण समं, संपज्जइ जोव्वणं जरासहियं ।
लच्छी विणास-सहिया, इय सव्वं भंगुर मुणह ॥३॥ जन्म मरणेन समं, सम्पद्यते यौवनं जरासहितम् ।
लक्ष्मी: विनाशसहिता, इति सर्वं भङगुरं जानीत ॥३॥ ५०८. चइऊण महामोहं, विसए मुणिऊण भंगुरे सव्वे । .
णिव्विसयं कुणह मणं, जेण सुहं उत्तमं लहह ॥४॥ त्यक्त्वा महामोहं, विषयान् ज्ञात्वा भङगुरान् सर्वान् ।
निविषयं कुरुत मनः, येन सुखमुत्तमं लभध्वम् ॥४॥ ५०९. वित्तं पसवो य णाइओ, तं बाले सरणं ति मण्णइ ।
एए मम तेसि वा अहं, णो ताणं सरणं ण विज्जई ॥५॥ वित्तं पशवश्च ज्ञातयः, तद् बाल: शरणमिति मन्यते ।
एते मम तेष्वप्यहं, नो त्राणं शरणं न विद्यते ॥५॥ ५१०. संगं परिजाणामि, सल्लं पि य उद्धरामि तिविहेणं ।
गुत्तीओ समिईओ, मज्झं ताणं च सरणं च ॥६॥ संगं परिजानामि, शल्यमपि चोद्धरामि त्रिविधेन ।
गुप्तयः समितयः, मम त्राणं च शरणं च ॥६॥ ५११. धी संसारो जहियं, जुवाणओ . परमरूवगवियओ।
मरिऊण जायइ, . किमी तत्थेव कलेवरे नियए ॥७॥ धिक् संसारं यत्र, युवा परमरूपवितकः ।
मृत्वा जायते, कृमिस्तत्रैव कलेवरे निजके ।।७।। ५१२. सो नत्थि इहोगासो, लोए वालग्गकोडिमित्तोऽवि ।
जम्मणमरणाबाहा, अणेगसो, जत्थ न य पत्ता ॥८॥ स नास्तीहावकाशो, लोके बालाग्रकोटिमात्रोऽपि ।
जन्ममरणाबाधा, अनेको यत्र न च प्राप्ताः ॥८॥ ५१३. बाहिजरमरणमयरो, निरंतरुप्पत्तिनीरनिकुरुबो ।
परिणामदारुणदुहो, अहो दुरंतो भवसमुद्दो ॥९॥ व्याधिजरामरणमकरो, निरन्तरोत्पत्ति-नीरनिकुरुम्बः । परिणामदारुणदुःखः, अहो ! दुरन्तो भवसमुद्रः ॥९॥
