________________
१५८
समणसुत्तं ५००. णातीतमलैंण य आगमिस्सं, अळं नियच्छंति तहागया उ।
विध तकप्पे एयाणुपस्सी, णिज्झोसइत्ता खवगे महेसी ॥१७॥ नातीतमर्थ न च आगमिष्यन्तम् अर्थ निगच्छन्ति तथागतास्तु।
विधूतकल्पः अतदनुदर्शी निश्शोषयिता क्षपक: महर्षिः ॥१७॥ ५०१. मा चिट्ठह मा जंपह, मा चिन्तह किं वि जेण होइ थिरो ।
अप्पा अप्पम्मि रओ, इणमेव बरं हवे झाणं ॥१८॥ मा चेष्टध्वम् मा जल्पत, मा चिन्तयत किमपि येन भवति स्थिरः ।
आत्मा आत्मनि रतः, इदमेव परं भवेद् ध्यानम् ॥१८॥ ५०२. न कसायसमुत्थेहि य, वहिज्जइ माणसेहिं दुक्खेहि । ।
ईसा-विसाय-सोगा-इएहि, झाणोवगयचित्तो ॥१९॥. न . कषायसमुत्थैच्य, बाध्यते , मानसैर्दुःखैः । .
ईर्ष्या-विषाद-शोका-दिभिः ध्यानोपगतचित्तः ॥१९॥ ५०३. चालिज्जइ बीभेइ य, धीरो. न परीसहोवसग्गेहिं ।
सुहुमेसु न संमुच्छइ, भावेसु न देवमायासु ॥२०॥ चाल्यते विभेति च, धीरः न परीषहोपसर्गः ।
सूक्ष्मेषु न संयुह्यति, भावेषु न देवमायासु ॥२०॥ ५०४. जह चिरसंचिमिंधण-मनलो पवणसहिओ दुयं दहइ ।
तह कम्मेंधणममियं, खण झाणानलो डहइ ॥२१॥ यथा चिरसंचितमिन्धन-मनलः: पवनसहितः द्रुतं दहति । तथा कर्मेन्धनममितं, क्षणेन ध्यानानल: दहति ॥२१॥
३०. अनुप्रेक्षासूत्र . ५०५. झाणोवरमेऽवि मुणी, णिच्चमणिच्चाइभावणापरमो ।
होइ सुभावियचित्तो, धम्मज्झाणेण जो पुदिव ॥१॥ ध्यानोपरमेऽपि मुनिः, नित्यमनित्यादिभावनापरमः ।
भवति · सुभावितचित्तः, धर्मध्यानेन यः पूर्वम् ॥१॥ ५०६. अधुवमसरणमेगत्त-मन्नत्तसंसारलोयमसुइत्तं । .
आसवसंवरणिज्जर, धम्मं बोधिं च चितिज्ज ॥२॥ अध्रुवमशरणमेकत्व-मन्यत्वसंसार-लोकमशुचित्वं । आस्रवसंवरनिर्जर, धर्म बोधिं च चिन्तयेत् ॥२॥
