________________
१४६
समणसुत्तं
४५९. गंताणंतभवेण, समज्जिअ-सुहअसुहकम्मसंदोहो । .
तवचरणेण विणस्सदि, पायाच्छित्तं तवं तम्हा ॥२१॥ अनन्तानन्तभवेन, समर्जित-शुभाशुभकर्मसन्दोहः ।
तपश्चरणेन विनश्यति, प्रायश्चित्तं तपस्तस्मात् ॥२१॥ ४६०. आलोयण पडिकमणं, उभयविवेगो तहा विउस्सग्गो ।
तव छेदो मूलं वि य, परिहारो चेव सद्दहणा ॥२२॥ आलोचना प्रतिक्रमणं, उभयविवेकः तथा व्युत्सर्गः ।
तपः छेदो मूलमपि च, परिहार: चव श्रद्धानं ॥२२॥ ४६१. अणाभोगकिदं कम्मं, जं किं पि मणसा कदं ।
तं सव्वं आलोचेज्ज हु, अव्वाखित्तेण चेदसा ॥२३॥ अनाभोगकृतं कर्म, यत्किमपि मनसा कृतम् ।
तत्सर्वमालोचयेत् खलु अव्याक्षिप्तेन चेतसा ॥२३॥ ४६२. जह बालो जंपन्तो, कज्जमकज्जं च. उज्जुयं भणइ ।
तं तह आलोइज्जा, मायामयविप्पमुक्को वि ॥२४॥ यथा बालो जल्पन्, कार्यमकार्य च ऋजुकं भणति ।
तत् . तथाऽऽलोचयेन्मायामदविप्रमुक्त अव ॥२४॥ ४६३-४६४. जह कंटएण विद्धो,. सव्वंगे. वेयणदिओ होइ ।
तह चेव उद्धियम्मि उ, निस्सल्लो निव्वुओ होइ ॥२५॥ एवमणुद्धियदोसो, माइल्लो तेणं दुक्खिओ. होइ । सो चेव चत्तदोसो, सुविसुद्धो निव्वुओ होइ ॥२६॥ यथा कण्टकेन विद्धः, सर्वाङ्गे वेदनार्दितो भवति । तथैव उद्धृते तु निश्शल्यो . नितो भवति ॥२५।। एवमनुद्धृतदोषो, मायावी तेन दुःखितो भवति ।
स अव त्यक्तदोषः, सुविशुद्धो निर्वृतो भवति ॥२६॥ ४६५. जो पस्सदि अप्पाणं, समभावे संठवित्तु परिणामं ।
आलोयणमिदि जाणह, परमजिणंदस्स उवएसं ॥२७॥ यः पश्यत्यात्मानं, समभावे संस्थाप्य परिणामम् । आलोचनमिति जानीत, परमजिनेन्द्रस्योपदेशम् ॥२७॥
