________________
- समणसुत्तं
११० ___३३९. नाणदंसणसंपण्णं, संजमे य तवे रयं ।
एवंगुणसमाउत्तं, संजय साहुमालवे ॥४॥ ज्ञानदर्शनसम्पन्नं, संयमे च तपसि रतम् ।
एवंगुणसमायुक्तं, संयतं. साधुमालपेत् ॥४॥ ३४०. न वि मुण्डिएण समणो, न ओंकारेण बंभयो।
न मुणी रणवासेणं, कुसचीरेण न तावसो॥५॥ नाऽपि मुण्डितेन श्रमणः, न ओंकारेण ब्राह्मणः । .
न मुनिररण्यवासेन, कुशचीरेण न तापसः ॥५॥ ३४१. समयाए समणो होइ, बंभचेरेण बंभणो।
नाणेण य मुणी होइ, तवेण होइ तावसो॥६॥ समतया श्रमणो भवति, ब्रह्मचर्येण ब्राह्मणः । ।
ज्ञानेन च मनिर्भवति, तपसा भवति तापसः ॥६॥ . ३४२. गुणेहि साहू अगुणेहिसाहू, गिहाहि साहूगुण मुंचऽसाहू। .
वियाणिया अप्पगमप्पएणं, जो रागदोसेहि समोस पुज्जो ॥७॥ गुणैःसाधुरगुणैरसाधुः, गृहाण साधुगुणान् मुञ्चाऽसाधु (गुणान् ।
विजानीयात् आत्मानमात्मना, यः रागद्वेषयोः समः स पूज्यः ॥७॥ ३४३. देहादिस अणुरत्ता, विसयासत्ता' कसायसंजुत्ता ।
अप्पसहावे सुत्ता, ते साहू सम्मपरिचत्ता ॥८॥ देहादिषु अनुरक्ता, विषयासक्ताः कषायसंयुक्ताः ।
आत्मस्वभावे सुप्ता, ते. साधवः सम्यक्त्वपरित्यक्ताः ॥८॥ ३४४. बहुं सुणेइ कण्णेहि, बहुं अच्छोहिं पेच्छंइ ।
न य दिळं सुयं सव्वं, भिक्खू अक्खाउमरिहइ ॥९॥ बहु शृणोति कर्णाभ्यां, बहु अक्षिभ्यां प्रेक्षते ।
न च दृष्टं श्रुतं सर्वं, भिक्षुराख्यातुमर्हति ॥९॥ ३४५. सज्झायज्झाणजुत्ता, रत्ति ण सुयंति ते पयामं तु ।
सुत्तत्थं चितंता, णिहाय वसं ण गच्छंति ॥१०॥ . स्वाध्यायध्यानयुक्ताः, रात्रौ न स्वपन्ति ते प्रकामं तु । सूत्रार्थं चिन्तयन्तो, निद्राया वशं न गच्छन्ति ॥१०॥
