________________
१०६
समणसुत्तं . ३२६. सावज्जजोगपरिरक्खणट्ठा, सामाइयं केवलियं पसत्थं ।
गिहत्थधम्मा परमति नच्चा, कुज्जा बुहो आयहियं परत्था ॥२६॥ सावद्ययोगपरिरक्षणार्थ, सामायिक केवलिकं प्रशस्तम् ।
गृहस्थधर्मात् परममिति ज्ञात्वा, कुर्याद् बुध आत्महितं परत्र ॥२६॥ ३२७. सामाइयम्मि उ कए, समणो इव सावओ हवइ जम्हा ।
एएण कारणेणं, बहुसो सामाइयं कुज्जा ॥२७॥ सामायिके तु कृते, श्रमण इव श्रावको भवति यस्मात् । ..
एतेन कारणेन, बहुशः सामायिकं कुर्यात् ॥२७॥ ३२८. सामाइयं ति काउं, परचितं जो उ चितई सड्ढो। .
अवसट्टोवगओ, निरत्थयं तस्स सामाइयं ॥२८॥ . सामायिकमिति कृत्वा, परचिन्तां यस्तु चिन्तयति श्राद्ध: । . .
आर्तवशार्तापगतः, निरर्थकं तस्य सामायिकम् ॥२८॥ ३२९. आहारदेहसक्कार-बंभाऽवावारपोसहो य णं ।
देसे सव्वे य इम, चरमें सामाइयं णियमा ॥२९॥ आहारदेहसत्कार-ब्रह्मचर्यमव्यापारपोषधः च ।
देशे सर्वस्मिन् च इदं, चरमे सामायिकं नियमात् ॥२९॥ ३३०. अन्नाईणं सुद्धाणं, कप्पणिज्जाण देसकालजुत्तं ।
दाणं जईणमुचियं, गिहीण सिक्खाक्यं 'भणियं ॥३०॥ अन्नादीनां शुद्धानां, कल्पनीयानां । देशकालयुतम् ।
दानं यतिभ्यः उचितं, गृहिणां शिक्षाव्रतं भणितम् ॥३०॥ ३३१. आहारोसह-सत्थाभय-भेओ जं चउव्विहं दाणं ।
तं वुच्चइ दायव्वं, णिहिट्ठमवासयज्झयणे ॥३१॥ आहारौषध-शास्त्रानुभयभेदात् यत् चतुर्विधम् दानम् ।।
तद् उच्यते दातव्यं निर्दिष्टम् उपासक-अध्ययने ॥३१॥ ३३२. दाणं भोयणमेत्तं, दिज्जइ धन्नो हवेइ सायारो ।
पत्तापत्तविसेस, संदसणे किं वियारेण ॥३२॥ . दानं भोजनमात्रं, दीयते धन्यो भवति सागारः । पात्रापात्रविशेषसंदर्शने किं विचारेण ॥३२॥
