________________
९२
..
समणसुत्तं २८१. अभंतरसोधीए, बाहिरसोधी वि होदि णियमेण ।
अब्भंतर-दोसेण हु, कुणदि गरो बाहिरे दोसे ॥२०॥ अभ्यन्तरशुद्ध्या, बाह्यशुद्धिरपि भवति नियमेन ।
अभ्यन्तरदोषेण हि, करोति नरः बाह्यान् दोषान् ॥२०॥ २८२. मदमाणमायलोह-विवज्जियभावो दू भावसद्धि ति ।
परिकहियं भव्वाणं, लोयालोयप्पदरिसीहिं ॥२१॥ मदमानमायालोभ-विवर्जितभावस्तु भावशुद्धिरिति । ..
परिकथितं भव्यानां, लोकालोकप्रदर्शिभिः ॥२१॥ २८३. चत्ता पावारंभ, समुठिदो वा सहम्मि चरियम्हि । .
ण जहदि जदि मोहादी, ण लहदि सो अप्पगं सुद्धं ॥२२॥.. त्यक्त्वा पापारम्भं, समुत्थितो वा शुभे चरिते । .
न जहाति यदि मोहादीन् न लभते स आत्मकं शुद्धम् ॥२२॥ २८४. जह व णिरुद्धं असुहं, सुहेण सुहमवि तहेव सुद्धण ।
तम्हा एण कमेण य, जोई झाएउ णियआदं ॥२३॥ यथैव निरुद्धम् अशुभं, शुभेन शुभमपि तथैव शुद्धेन ।
तस्मादनेन क्रमेण च, योगी ध्यायतु निजात्मानम् ॥२३॥ २८५. निच्छयनयस्स चरणाय-विघाए नाणदंसणवहोऽवि ।
ववहारस्स उ चरणे, हयम्मि भयणा हु सेसाणं ॥२४॥ निश्चयनयस्य चरणात्म-विघाते ज्ञानदर्शनवधोऽपि ।
व्यवहारस्य तु चरणे, हते भजना खलु शेषयोः ॥२४॥ २८६-२८७. सद्धं नगरं किच्चा, तवसंवरमग्गलं ।
खन्ति निउणपागारं, तिगुत्तं दुप्पघंसयं ॥२५॥ तवनारायजुत्तेण, भित्तूणं कम्मकंचुयं । मुणी विगयसंगामो, भवाओ परिमुच्चए ॥२६॥ श्रद्धां नगरं कृत्वा, तपःसंवरमर्गलाम् । शान्ति निपुणप्राकारं, त्रिगुप्तं दुष्प्रधर्षकम् ॥२५॥ तपोनाराचयुक्तेन, भित्वा कर्मकञ्चकम् । मुनिर्विगतसंग्रामः, भवात् परिमुच्यते ॥२६॥
