________________
समणसुत्तं २७४. चारित्तं खलु धम्मो, धम्मो जो सो समो ति णिहिट्ठो।
मोहक्खोहविहीणो, परिणामो अप्पणो हु समो॥१३॥ चारित्रं खलु धर्मो, धर्मो यः स समः इति निर्दिष्टः । .
मोहक्षोभविहीनः, परिणाम आत्मनो हि समः ॥१३॥ २७५. समदा तह मज्झत्थं, सुद्धो भावो य वीयरायत्तं ।
तह चारित्तं धम्मो, सहावआराहणा भणिया ॥१४॥ समता तथा माध्यस्थ्यं, शुद्धो भावश्च वीतरागत्वम् । .
तथा चारित्रं धर्मः, स्वभावाराधना भणिता ॥१४॥ २७६. सुविदिदपयत्थसुत्तो, संजमतवसंजुदो विगदरागो ।
समणो समसुहदुक्खो, भणिदो सुद्धोवओओ त्ति ॥१५॥ सुविदितपदार्थसूत्रः, संयमतपःसंयुतो विगतरागः ।...
श्रमणः समसुखदुःखो, भणितः शुद्धोपयोग इति ॥१५॥ २७७. सुद्धस्स य सामण्णं, भणियं सुद्धस्स दंसणं गाणं । .. 'सुद्धस्स य णिव्वाणं, सो च्चिय सिद्धो णमो तस्स ॥१६॥ शुद्धस्स च श्रामण्यं, भणितं शुद्धस्य दर्शनं ज्ञानम् ।
शुद्धस्य च निर्वाणं, स एव सिद्धो नमस्तस्मै ॥१६॥ २७८. अइसयमादसमुत्थं, विसयातीदं अणोवममणंतं ।
अव्वुच्छिन्नं च सुहं सुद्धवओगप्पसिद्धाणं ॥१७॥ अतिशयमात्मसमुत्थं, विषयातीतमनुपममनन्तम् ।
अव्युच्छिन्नं च सुखं, शुद्धोपयोगप्रसिद्धानाम् ॥१७॥ २७९. जस्स ण विज्जदि रागो, दोसो मोहो व सव्वदम्बेसु ।
णाऽऽसवदि सुहं असुहं, समसुहदुक्खस्स भिक्खुस्स ॥१८॥ यस्य न विद्यते रागो, द्वेषो मोहो वा सर्वद्रव्येषु ।
नाऽऽस्रवति शुभमशुभं, समसुखदुःखस्य भिक्षोः ॥१८॥ (इ) समन्वय २८०. णिच्छय सज्झसरूवं, सराय तस्सेव साहणं चरणं ।
तम्हा दो वि य कमसो, पडिच्छमाणं पबुज्झेह ॥१९॥ निश्चयः साध्यस्वरूपः, सरागं तस्यैव साधनं चरणम् । . तस्मात् द्वे अपि च क्रमशः, प्रतीष्यमाणं प्रबुध्यध्वम् ॥१९॥
