________________
१९०
सिरिसंतिसूरिविरह वमान पतुर्विधमपि खलु नेव(शेषामिदं प्रथमल्पक
समानम्। यस्माद् मुनिभिः सर्व परमपदनिवन्धनं भणितम् ।।८९५।। वीरगल्बसमं पि हु, सम्माणुट्ठाणकारणचेण । एगतेण न दुई, पुवायरिया जओ बेंति ॥ ८९६ ॥ द्वितीयकरूपसममपि खलु सम्यगनुष्ठानकारणत्वेन ।
एकान्तेन न दुष्टं पूर्वाचार्या यतो हुवते ॥ ८९६ ॥ असढस्स अपरिसुद्धा, किरिया सुद्धाएँ कारणं होइ । अ(ज)त्तो विमलं रयणं, सुहेण बझं मलं चयइ ॥८९७॥
अशठस्य अपरिशुद्धा क्रिया शुद्धायाः कारणं भवति । यतो विमलं रनं सुखेन बाझं मलं त्यजति ।। ८९७ ।। वइयगरूवगतुल्ला, मायामोसाएँ दोससंसत्ता । कारिमरूवयववहारिणो छ कुजा महाणत्थं ॥८९८॥ तृतीयकरूपकतुल्या मायामृषया दोषसंसक्ता । कृत्रिमरूपकव्यवहारिण इव कुर्याद् महानर्थम् ।। ८९८ ॥ होइ य पाएपेसा, अनाणाओ असद्दहाणाओ। कम्मस्स गुरुत्ताओ, भवामिनंदीण जीवाणं ॥८९९॥ भवति च प्रायेणैषा अज्ञानाद् अश्रद्धानात् । . कर्मणो गुरुत्वाद् भवामिनन्दिनां जीवानाम् ॥ ८९९ ।। उभयविहूणा उ पुणो, नियमाराहणविराहणारहिया । विसयन्भासगुणाओ,कयाइ होजा सुहनिमित्तं।।९००॥ उभयविहीना तु पुनर्नियमाराधनविराधनारहिता । विषयाभ्यासंगुणान् कदाचिद् भवेन् शुभनिमित्तम् ।।९००।। जह सावगस्स पुत्तो, बहुसो जिणविंवदंसणगुणणं । अकयसुकओ वि मरिउं, मच्छभवे पाविओ सम्मं ॥९०१॥
यथा श्रावकस्स पुत्रो बहुशो जिनबिम्बदर्शनगुणेन । अकृतसुकतोऽपि मृत्वा मत्समवे प्राप्तः सम्यक्त्वम् ॥९०१॥
श्रावकपुत्रः
