________________
१५०
चेइववंदणमहामार्स। बहुमाणविसेसाओ, मंदविवेगस्स महजीवस्स। मन्यनुष्ठानम् पुदिल्लसमं करणं, मत्तिअणुट्ठाणमाइंसु ॥ ८८९ ॥ बहुमानविशेषाद् मन्दविवेकस्य भन्यजीवस्य । पौर्वात्यसमं करणं मक्यनुष्ठानमाहुः ॥ ८८९ ॥ तुल्लं पि पालणाई, जायाजमणीण पीइ-मत्तिगयं । पीई-मसिसु(जु)याणं, मेओ नेओ तहेहं पि ॥८९०॥ तुल्यमपि पालनादि जाया-जनन्योः प्रीति-भक्तिगतम् । प्रीति-भक्तियुतयोः भेदो झेयस्तयेहाऽपि ॥ ८९० ॥ जो पुष जिणगुणवेईसुत्तविहाणेण वंदणं कुणइ। वचनानुष्टानम् वयणाणुट्ठाणमिणं, चरित्तिणो होइ नियमेण ।।८९१॥ यः पुनर्जिनगुणचैत्येपूक्त(चैत्यसूत्र)विधानेन वन्दनां करोति । वचनानुष्ठानमिदं चारित्रिणो भवति नियमेन ॥ ८९१ ॥
जं पुण अन्भासरसा, मुयं विणा कुणइ फलनिरासंमो । असङ्गानुष्ठानम् तमसंगाणुट्ठाणं, विधेयं निउणदंसीहि ॥ ८९२ ॥ यन् पुनरभ्यासरसान् श्रुतं विना करोनि फलनिराशंसः । तदसङ्गानुष्ठानं विज्ञेयं निपुणदर्शिभिः ।। ८९२ ।। कुंभारचकभमणं, पढमं दंडा तओ वि तयभावे । वयणा-संगाणुट्ठाणभेयकहणे इमं नायं ॥ ८९३ ॥ कुम्भकारचक्रभ्रमणं प्रथमं दण्डात् ततोऽपि तदभावे । वचना-ऽसङ्गानुष्ठानभेदकथने इदं ज्ञातम् ।। ८९३ ॥ पढमं भावलवाओ, पायं वालाइयाण संभवइ । ततो वि उत्तरुत्तरसंपत्ती नियमओ होइ ॥ ८९४ ॥ प्रथमं भावलवान् प्रायः बालादिकानां संभवति । वतोऽपि उत्तरोत्तरसंप्राप्तिर्नियमतो भवति ॥ ८९४ ॥ तम्हा चउविहं पि हु, नेयमिगं पढमरूवगसमाणं । जम्हा मुणीहिँ सवं, परमपयनिधणं मणियं ॥८९५॥
