________________
दुष्पमकाल.
दोषः.
चेहरबंदणमहामार्स ।
११९ दूसमदोसा जीवो, जं वा तं वा मिसंतरं पप्प। दुष्चमकालचयह बहुं करणिजं, थेवं पडिवाइ सुहेण ।। ८३१.॥ दुषमदोषाद् जीवो यद् वा तद् वा मिषान्तरं प्राप्य । त्यजति बहु करणीयं स्तोकं प्रतिपद्यते सुखेन ।। ८३१॥ एकं न कुणइ मूढो, सुयमुद्दिसिऊण नियकुबोहम्मि । जणमपि पवत्तइ, एवं बीयं महापावं ।। ८३२॥ एकं न करोति मूढः श्रुतमुद्दिश्य निजकुबोधे । जनमन्यमपि प्रवर्तयति एवं द्वितीयं महापापम् ।।८३२॥ उप्पमसंसया जे, सम्म पुच्छंति नेव गीयत्थे। गीतार्थाः चुकंति सुद्धमग्गा, ते पल्लवगाहिपंडिच्चा ॥ ८३३॥ उत्पन्नसंशया ये सम्यक् पृच्छन्ति नैव गीतार्थान् । भ्रश्यन्ति शुद्धमार्गान् ते पल्लवग्राहिपाण्डित्याः।। ८३३॥ अलमत्थ वित्थरेणं, वंदिय सबिहियचेइयाणेवं । अवसेसचेइयाणं, वंदणपणिहाणकरणत्यं ।। ८३४ ।। अलमत्र विस्तरेण वन्दित्वा सन्निहितचैत्यान्येवम् । अवशेषचैत्यानां वन्दनप्रणिधानकरणार्थम् ॥ ८३४ ॥ धुंदविहाणेण पुणो, भणित्तु सक्कत्ययं तओ कुणइ । जिनचैत्यप्रणिजिणचेइयपणिहाणं, संविग्गो मुत्तसुत्तीए ।। ८३५ ॥ धानम्. पूर्वविधानेन पुनर्भणित्वा शक्रस्तवं ततः करोति । जिनचैत्यप्रणिधानं संविनो मुक्ताशुत्या ।। ८३५ ॥ मूलम्जावंति चेइयाई, उड्डे य अहे य तिरियलोए य । सबाइँ ता. वंदे, इह संतो तत्थ संताई॥८३६ ॥
यावन्ति चैत्यानि ऊर्ध्व चाधश्च तिर्यग्लोके च । सर्वाणि तानि वन्दे इह सन् तत्र सन्ति ॥ ८३६ ॥ सकथएण इमिणा, एयाई चेइयाइँ वंदामि । सकथयस्स य भणणे, एयं खु पओयणं मणियं ॥३७॥
