________________
१०८
सिरिसतिरिविरह जं वा-सदो पयडो, पक्वंतरसूयमो वहि अत्वि। संपुर्ण वा वंदर, कडइ वा तिमि उ धुईओ ॥८२५॥ बद् 'वा'शब्दः प्रकटः पक्षान्तरसूचकस्तत्राऽस्ति । संपूर्णा वा वन्दते, कर्षति वा तिस्रस्तु स्तुतीः ॥८२५॥ एसो वि हु भावत्यो, संभाविजइ इमस्स सुचस्स । वा अनत्यं सुत्तं, अमत्थ न जोइउं जुत्तं ॥ ८२६ ॥ एषोऽपि खलु भावार्थः संभाव्यतेऽस्य सूत्रस्य । । ततोऽन्यार्थ सूत्रमन्यत्र न योजयितुं युक्तम् ॥ ८२६ ॥ जह एलियमेत्तं चिय, जिणवंदणमणुमयं सुए हुतं । । थुइ-थोचाइपवित्ती, निरत्थिया होज सहावि ८२७ . यदि एतावन्मात्रमेव जिनवन्दनमनुमतं श्रुते भवत् । स्तुति-स्तोत्रादिप्रवृत्तिनिरर्थका भवेत् सर्वाऽपि ॥ ८२७॥ संविग्गा विहिरसिया, गीयत्थतमा य मरिणो पुरिसा। कह ते सुत्तविरुदं, सामायारी परूवेंति ॥ ८२८ ।। संविना विधिरसिका गीतार्थतमाश्च सूरयः पुरुषाः। कथं ते सूत्रविरुद्धां सामाचारी प्ररूपयन्ति ॥ ८२८ ॥
अहवाबैसवन्दनदै- चीवंदणा उ दुविहा, निचा इयरा उ होइ नायका । विष्यम्. तबिसयमिमं सुत्तं, मुणति गीया उ परमत्वं ॥८२९॥
भयवा
चैत्यवन्दना तु द्विविधा नित्या इतरा तु भवति ज्ञातव्या। तद्विषयमिदं सूत्रं जानन्ति गीतास्तु परमार्थम् ।। ८२९॥ सम्ममवियारिऊणं, सओ य परओ य समयसुचाई। बो पवयणं विकोवइ, सो नेओ दीहसंसारी ॥८३०॥
सम्यगविचार्य स्वतश्च परतश्च समयसूत्राणि । .. . यः प्रवचनं विगोपायति स शेयो दीर्घसंसारी | |
