________________
सिरिसतिरिविराज शकतवेनाऽनेन एतानि चैत्यानि बन्दे । सातवसरमणने एतत्खलु प्रयोजनं मणितम् ॥८३४॥ चोय भावसारं, मणिऊर्ण छोमवंदणं विहिणा। साहुगवं पणिहाणं, करेइ एयाएँ गाहाए ॥ ८३८॥ वता भावसारं भणित्वा स्तोमवन्दनं विधिना । साधुगवं प्रणिधानं करोति एतया गावया ॥ ८३८॥
साइगतप्रति
खरा.स्तोत्र
जावंत केह साहू, भरहे-रवय(ए)महाविदेहे य । सोसितेसिपणओ,तिविहेण तिदंडविरयाणं८३९ यावन्तः केऽपि साधवो भरते-रवते महाविदेहे । सर्वेषां तेषां प्रणतः त्रिविधेन त्रिदण्डविरतानाम् ।।८३९॥ ततो अतित्तचित्तो, जिणेंदगुणवत्रण भुजो वि । सुकइनिबद्धं सुद्धं, थयं च थोत्तं च वजरई ॥८४०॥ ततोऽतृप्तचित्तो जिनेन्द्रगुणवर्णनेन भूयोऽपि । सुकविनिबद्धं शुद्धं स्तवं च स्तोत्रं च कथयति ॥ ८४०॥ सकयभासाबद्धो, गंमीरत्यो थओ ति विक्खाओ। पाययमासाबदं, थोत्वं विविहेहि छंदेहिं ॥८४१॥ संस्कृतभाषाबद्धो गम्भीरार्थः स्तव इति विख्यातः । . प्राकृतभाषाबद्धं स्तोत्रं विविधैश्छन्दोमिः ॥ ८४१ ॥ गंभीरमहुरषोसं, तह तह थोचाइयं मणेजाह । जह जायइ संवेगं, सुणमाणाणं परेसि पि ॥ ८४२ ।। गम्भीरमधुरघोषं तथा क्या स्तोत्रादिकं भव ।
यथा जायते संवेगः शृण्वतां परेषामपि ॥ ८४२ ॥ विविहमहाकइरइओ, वनिअंतो विचित्तउत्तीहि ।
कस्स न हरेइ हिययं, तित्थंकरगुणगणो गुरुओ ॥८४३॥ १. " को बबर-पजर-" इस्पादि ॥ ८-४-२ ॥ हैमाइतव्याकरणसूत्रात् 'बबरह'-कपयति ।
