________________
योवचरित्रम्
वृद्धस्य तरुणोदानं भवेद्व्यर्थं तथा मम । राजंस्तेऽवादिपूर्णस्य रौद्रध्यानपरायणः ।। ६५ ।। मदीयं पावनं रम्यं चरित्रं धर्मकारणम् । संवेगजननं पापभीतिदं च निरूपितम् ||६|| . श्रुत्वा तद्वचनं राजा त्यक्त्वा खंग प्रशांतधीः । तच्छोतुं परिवारेण [सहाऽभूत् सांजलिस्तदा ! ] ॥१७॥ ततः प्रचक्रमे वक्तुं क्षल्लकोऽनेकशास्त्रवित् । मनोहरगिरा स्वस्य वृत्त' तद्द्बोधहेतवे ॥१८॥ यद्भुक्तं स्वयमेव कर्मजफेलं दुर्गागंजातं महद्-
7
दुःखं घोरतरं मया गतभवे साधं चिरं चैतया । दक्षैः संसृतमेतदेव निखिलं बुध्दं च यद्धे तुला,
तत्सर्वं हि निगद्यमानमघुना, शृण्वंतु संतोऽखिलाः ॥8॥ नाभेयादिजिनेश्वरान्मुनिनुतान् नाकाधिपैः पूजिता
तातीतगुणार्णवान् सुविमलान् विश्वप्रकाशात्मकान् । संसारांबुधितारकान्भवभृतां बंधूयमान् स्वामिनो
वंदे तद्गुणहेतवेऽत्र शिरसा मुक्त्यंगना रागिणः ॥ १०० ॥
इति यशोधरचरित्रे भट्टारकश्रीसकलंकीर्तिविरचिते
क्षुल्लक-युगलमारिदत्तपाश्र्वानयनंवर्णनो नाम प्रथमः सर्गः ।
१. क. ख. ग. घ. सहसांज लिरभूत्तदा ।
