________________
, सप्तमः सर्गः
७
सदा स्वस्रानया सादमारुह्य शिविकामहम् । भागतस्सद्वनं शीघ्र सामंतादिभिरावृतः॥४॥ . तत्र संसारसंत्रस्तं त्यक्त्वा राज्यपरिच्छदः ।। शोकाकुलो मुनेः पार्श्वे दृष्टस्ताभिर्मया नृपः ॥१५॥ नत्वा मुनीश्वरं तत्रोपविष्टः स यशोमतिः।। विज्ञापितो मया साकं रामादिसकलैर्जनः ।।१६।। . बथेंदुना विना रात्रिविनादित्यं पयोजिनी।। . ..विवेकेन विना विद्वान्नारी शीलं विना च न ॥७॥
नाभाल्लोके तथा नाथ त्वां विना सकलाः प्रजाः। सामादयोऽति दीनत्वं लभते त्वं कृपापरः॥८॥ इति विज्ञापिलोऽत्यंतदीनवाक्यैर्मनोहरैः। निर्वेदतत्परो भूपः सोऽतःपुरजनादिकैः॥९॥ तानाह यन्मया पापमजितं मृगयादिभिः। . . . करिष्यामि तपो घोरं तत्छांत्य सद्वनेऽप्यहम् ॥१०॥ ततो यद्यतिनाख्यातं पित्रादीनां भवादिकम् ।
स्वबोधकारणं तेषां तेनोक्तं च तदंजसा ॥१०१॥ . ततः पूर्वभवान् स्मृत्वा दुःखविह्वलमानसो। तदावां मूच्छितो राजन् भयभीतो भवार्णवात् ।।१०२॥ शीतलादिक्रियां प्राप्य श्रुत्वा मात्रादिरोदनम्। ' कियत्कालं विलंब्याऽवां लब्धचेतसो॥१०३॥ .. मू हेतुं प्रपृष्ठोऽहं पित्रांबादिजनस्तदा। मया प्राग्भवजा तेषां मत्कथोक्ताखिलास्फुटम् ॥१०॥ तद्वाक्यश्रवणात्प्राप्य निश्चयं द्विगुणं नृपः। संवेगं चाप्यथोवाच कन्येयं दीयतां सखे ॥१०॥
१.ब. तदाप्यनुजया।
