________________
पञ्चमः सर्गः
निहितं मत्सुतस्याग्रे भूपोऽपीदमुवाच सः । स्वल्पं दस्वा द्विजस्यास्य स्वर्गस्थपितृ तृप्तये ॥ १०९ ॥
-मातुः शेषं प्रयच्छेदं सोप्यशेषं तथाऽकरोत् । अहो मूर्खजनानां पापाढ्या चेष्टा भृवीदृशी ।। ११० । अथाजा या हता सार्द्धं प्रागनेन मत्सूनुना । सोऽभवन्महिषः स्वाघात्कलिंगविषये महान् ॥ १११ ॥ बहुवस्तुभृतां गुर्वी वरदत्तवणि क्पतेः ।
कसरी प्रापविशालां ' किल्विषोदयात् ॥ ११२ ॥ अपनीतभरस्तीव्रतापदाहार्तपीडितः । सिप्रा नद्यांस मग्नोऽस्थात् सुखेन शीतयोगतः ॥ ११३ ॥ तां निम्नगाजलं पातुं संप्रापू राजघोटकाः । तेषु धुर्यो विषण्णेन तेनाश्वो दारितो हठात् ॥ ११४ ॥ तद्घातान्निपपाताश्वोऽभूद्भू रमो सहसा व्यसुः । लब्धवार्तो नृपस्तस्मश्चुक्रुधे तस्य पालकात् ॥ ११५।। जगादानु समासन्नं सूपकारं प्रति क्रुधा । rasai विधायाशु महिषं तं ममानय ॥ ११६ ॥
गृहीत्वा तमानीय लोहकीलचतुष्टये । चतुष्पादेषु बद्धाशु निगडैनिर्दयो दृढम् ॥ ११७ ॥ धूत्वाग्रेऽस्य कटाहं च हिंग्वादि [ जल ]" संभूतम् । ज्वलदुदरमानेन पपाच खदिराग्निना ॥ ११८ ॥ तत्पानीयं पपीस धात्पावकेन करालितः । निस्साराखिलस्तेन जाठरो मलसंचयः । ११९ ॥ क्रंदनं कर्षणं प्रायः कुर्वन्प्रतकारमायतम् । पतनोत्पतनं कोणः पूर्वपापेन पच्यते ॥ १२० ॥
१. क. ख. ग. घ. गोणिकां स विशालां पुरीं प्राप....। क. ख. ग. घ. नीर ।
११५
