________________
४४ .
कुमारपालचरिते घडिआ अथेर-एक्कारएहि बहुएहिँ दुव्वहा सत्ती । वेइल्ल-केल-कोरयं व भामिय भुवि निहित्ता ॥ १२॥ विअइल्ल-कण्णिआरय-कयलेहिं ऐ-अइ त्ति भणिरेहि। . जोहेहि बोर-पोप्फल-पोरं-मन्नेहिँ सा महिआ ॥१३॥ नोमालिअ-नोहलिआ-सोमालाहिं सलोण-मोहाहिं ।
तस्सोब्भमि लवण सुकुमाल-मऊह-मालिस्स ॥१४॥ न लक्ष्यते कथं पुनस्त्रयोदशगुणस्त्रयस्त्रिंशद्गुणो वेति विरोधः । परिहारस्तु . उक्त एव ॥
गारवेणं गउरवो । “ आच्च गौरवे" [१६३] इति औत आत्वम् अउश्च॥ . नावा । “ माव्यावः” [१६४] इति औत आवादेशः ॥ ..
तेरह । तेतीस । “ एत् त्रयोदशादौ” इत्यादिना [१६५] त्रयोदशन् इत्ये. वंप्रकारेषु संख्याशब्देषु आदेः स्वरस्य सस्वरेण व्यञ्जनेन सह एत् ॥
१२. बहुभिः अस्थविरायस्कारैः दुर्वहा शक्तिः आयुधविशेषो घटिता निर्मापिता विचकिलकदलकर्णिकारमिव भ्रमयित्वा उपरि समन्तश्चलयित्वा तेन राज्ञा भुवि निक्षिप्ता । तेनेति अत्र ज्ञेयम् ॥
१३. अयि अयि भो भो इति मणितृभिः ब्रुवाणैः बदरपूगफलपूतरवद् आत्मानं मन्यन्ते ये ते तथा । तैर्योधैः विचकिलकर्णिकारकदलैः पुष्पफलैः सा शक्तिः महिता अर्चिता ॥
अथेर । एक्कार । वेइल्ल । “स्थविरविचकिलायस्कारे" [१६६] इति पूर्ववद् एद्वा । विअइल्ल इत्याद्यपि दृश्यते ॥
केल कयलेहिं । " वा कदले " [१६७] इति पूर्ववद् एत् वा ॥ कन्नेरयं कण्णिआरय । “वेतः कर्णिकारे" [१६८] इति पूर्ववद् एत् वा ॥ ऐ-अह । “अयौ वैत् " [१६९] इति पूर्ववद् ऐत् वा ॥ १४. नवमालिका यूथिका नवफलिका नूतनम् अल्पं फलं
