________________
[ ३० ८.२.१९३]
चतुर्थः सर्गः
११७
।
डुं तुह पिओ न आओ हुं किं तेणञ्ज सो हु अन्न-रओ । तुमयं खु माणइत्ता तस्स हु जुग्गा सिसा खु न तं ॥ ११ ॥ सहि वव्वरो खु अह धीवरो हुं एसो खु तुज्झ ऊ रमणो । ऊ इअ हसेइ लोओ इमम्मि ऊ किं मए भणिअं ॥ १२ ॥ ऊ अच्छरा मह सही थू रे निक्किट्ठे कलह - सील अरे । दासों सि इमाइ हरे सढो सि ओ ओ किमसि दिट्ठो ॥ १३ ॥
वारवनिताः इति पूर्वोक्तरीत्या यदपि तदपि क्षीबतया संबद्धासंबद्धं लपित्र्यो भाषणशीलाः पक्काः परिपाकप्राप्ता या द्राक्षास्तासां रसं पिबन्ति पानपात्रैर्धयन्ति ।। १०. लपनप्रकारमेवाह । वेव्व इति आमन्त्रणे । हे सखि तिष्ठ । हलेति हे सखि निषीद् । मामीति हे सखि रमस्व asi कुरु । हले इति हे सखि क यासि । दे इति सामान्येन संबोधने सख्यामन्त्रणे वा । हे सखि [ प्रसीद ] । किम् असि रुष्टा । हुं इति दाने । वितीर्णम् इत्यर्थः । कनेकभाजनं गृहाण ।
• ११. हुं इति पृच्छायाम् । पृच्छाम्यहं तव प्रियो नायातः । हुं इति निवारणे श्रुतम् । अस्माकं किं तेनाद्य । नाधुना तेन प्रयोजनम् इत्यर्थः । हु इति निश्चितम् । सोऽन्यस्यां रतः । खु इति निश्चितम् । त्वं मानवती । हु इति ऊहे । संभावयामि च तस्य योग्या सा अन्या । 'खु इति ऊ । संभावयामि च तस्य न योग्या त्वम् असि ॥
१२. हे सखि । खु इति संशये । वर्वरो वा । हु इति संशये । धींवरो वा । खु. इति विस्मये । एवं हुशब्दोपि । आश्चर्यम् एष समीप - वर्ती तव । ऊ इति गर्हायाम् । निन्दितो रमणः । ऊ इति सूचने । दोषाविष्करणपूर्वम् इति अनया रीत्या इमं त्वत्प्रियं लोकः सखीजनरूपो हसति । अथ वा ऊ इति आक्षेपे । किं मया भणितं लोको हुसति ईदृशम् अमुम् इति । एतद् मम वक्तुं न युक्तम् इत्यर्थः ।
१३. ऊ इति आश्चर्यम् । अप्सरा मम सखी । थू इति कुत्सायाम | १ BD खु. २ Bomits कनक० ३ CD सृतं.
